Het is in Hasselt een eervolle traditie geworden om op de vooravond van het Sint-Niklaasfeest in een piëteitsvolle hulde de Boerenkrijg te herdenken. In onze steden weten vele mensen blijkbaar niet wat de Boerenkrijg geweest is.

De Boerenkrijg is niet geweest een krijg die alleen door boeren is gevoerd geworden. Duizenden arbeiders en kleine ambachtslieden stonden mede in hun rangen. In de grond was de Boerenkrijg een verzetsbeweging tegen de verkrachting van de eigen volksaard en tegen de politieke en militaire druk op de verbondenheid aan eigen land en zeden. Al die namen zonder uniform, met alleen een kruiskokarde op hoofd en hart, noemden zichzelf de Patriotten. Ons volk zei "de Jongens".

De Fransen noemden hen de brigands, de struikrovers, en dat scheldwoord is, zoals wel meer gebeurt, een eretitel geworden. Velen onder deze Brigands zijn als helden gevallen, al staan ze niet gestandbeeld op een of andere square van hun stad. Ze kregen, goddank, een monument te Hasselt. Hoevele mensen zouden nog weten, dat een brave moeder van bij ons, in de nabijheid van de stad, op Klein Hilst, een klein kapelletje heeft laten oprichten ter nagedachtenis van de meer dan 600 jongens, die, pover gewapend, er na uren verbeten strijd meedogenloos werden afgeslacht door een overmacht.

Uit: De Hasselaar, september 1974-1976.