(…) De familie Jaminé is afkomstig van Maastricht, waar op 25 augustus 1794 Laurens Jaminé, de echtgenoot van Ernestine Nollée, begraven werd. Het burgerboek van de stad voorde periode 1666-1777 vermeldt dat hij «geboortig was van Maastricht en tot borgeris affgeroepen met deselfs drie kinderen Marie Sibilla, Joseph en Marie Catharine Jaminé onder het timmerlieden Ambagt en heeft den Eed gedaen in handen van den Heer Borgemeester Olislagers desen 24 december 1762». Het gezin woonde in de parochie van Sint-Catharina en kreeg nog twee kinderen: Lambert (°1767) en Maria Helena (°1769). Maria Sybilla stierf ongehuwd te Maastricht in het ouderlijk huis op 16 maart 1834. Lambert Jaminé, haar jongere broer, huwde op 24 juli 1796 met Maria Anna Absil (1774-1849), een dochter van Jan Baptist en van Joanna Pollant of Poland. Uit dit huwelijk werden tussen 1797 en 1814 tien kinderen geboren, met als eerste op «3 prairial An V» of 19 mei 1797 Laurens Joseph, die advocaat werd en na 1830 naar Tongeren kwam, samen met zijn broer Hubert (°1810), terwijl Lambert (°1800), die architect was, naar Hasselt trok. Vader Jaminé overleed te Maastricht in zijn huis op de Bokstraat 501, «groot 1 roede en 60 ellen», op 22 december 1848, iets meer dan twee maanden vóór zijn echtgenote Maria Joanna Absil.

Laurens Joseph, de oudste van de vier zonen in het gezin Jaminé-Absil, behaalde in 1820 aan de universiteit van Luik het diploma van doctor in de rechten en vestigde zich als advocaat in zijn geboortestad, waar hij al vlug aanleunde bij de antiregeringsgezinde kringen. Op 16 augustus 1821 huwde hij te Maastricht met Maria Anna Christina Vanherff uit Bergen op Zoom (°1800), één van de vijf kinderen van kapitein Christiaan Vanherff (°Doornik ca. 1756 en +Maastricht 1824) en Magdalena Lafever (°Namen ca. 1756 en +Maastricht 1807 aan «galkoorsen»). Samen met Theodoor Weustenraad stichtte Jaminé in 1827 het liberale blad l'Eclaireur, dat verscheen tot 31 maart 1829. Bij de afscheiding van België in 1830 werd Laurens Joseph Jaminé secretaris van de pas door het Voorlopig Bewind aangestelde gouverneur van Limburg, baron de Loë. Samen met hem organiseerde hij het provinciebestuur te Hasselt, dat werd ondergebracht in het gasthof «De Wijnroemer» op de Kapelstraat.

Toen op 24 februari 1831, wegens de bezetting van de stad Maastricht, de rechtbank van eerste aanleg naar Tongeren werd overgebracht, werd hij tot plaatsvervangend rechter benoemd. Op 17 maart van dat jaar verhuisde zijn gezin naar Tongeren, waar hij eerst in de Sint-Jansstraat en later in de Mombersstraat woonde. Hij was vanaf november 1830 ook lid van het Nationaal Congres, waar hij zich met «met gloed, verdedigde tegen de splitsing van de provincie Limburg. Alhoewel «het meest welsprekende lid», kon hij niet verhinderen dat op 8 juli 1831 de XVIII Artikelen werden aanvaard en de scheiding een feit werd. Van 1831 tot 1833 was hij nog volksvertegenwoordiger en vanaf 1836 zetelde hij in de gemeenteraad van Tongeren. Op 17januari 1855 werd hij burgemeester van die stad, ambt dat hij uitoefende tot 1 januari 1861. Omwille van een geschil in de liberale associatie, waarvan hij voorzitter was, had hij ontslag genomen, maar drie jaar later werd hij toch weer burgemeester en bleef dit tot einde 1866. Tijdens zijn burgemeesterschap werd het standbeeld van Ambiorix opgericht, een jongensschool gebouwd en het stedelijk hospitaal aanzienlijk uitgebreid. Vanaf 1836 zetelde hij ook in de provincieraad, waarvan hij van 1848 tot 1883 onafgebroken voorzitter is geweest. Laurens Joseph Jaminé, de grootvader van de in 1932 overleden toondichter Edmond Jaminé, overleed te Tongeren op 20 augustus 1883 en zijn weduwe, Maria Anna Christina Vanherff, een goed jaar later op 2 november 1884.

Volgens wapenheraut Abry voerde de familie Jaminet of Jaminé als wapen «in zilver een zwart, uitgeschulpt kruis, vergezeld in het eerste kwartier van een rode schelp en in het blauwe hartschild een zilveren toren».

Uit: Familiekroniek Jaminé (I) (1992)