Description

Quintens_A_A_A_WOI_72.jpg

Andreas Antonius Alexander Quintiens werd geboren in 1897 in Hasselt. Pieter Michiel Quintiens (Sint-Lambrechts-Herk 1865-Hasselt 1948) en Anna Derwael (°Hasselt 1865) hadden tien kinderen, waarvan zeven zonen: Jules (1893-voor 1910), Leopold (1894-1980), Arthur (1896-1961), André, August (1898-1923), Pieter (1899-voor 1910) en Nicolas (1902-1946). Het gezin woonde op een boerderij aan de Luikersteenweg 77 (Hollandsveld).

Op 25 januari 1915 – hij was toen 17 – vertrok hij zonder medeweten van zijn ouders naar het front in plaats van naar het atheneum waar hij school liep. Hij treuzelde aan de voordeur en riep een paar keer: “Ik ben weg hé !”. Zijn moeder maande hem aan om niet te laat aan te komen in school; zij had er geen vermoeden van dat hij eigenlijk naar het front vertrok. Achteraf is terug te vinden op de aanwezigheidslijst van het atheneum: “Les élèves Baerts et Quintiens sont absents depuis hier 25 janvier et n'ont pas encore justifié leur absence”. Dat nieuws zou ze pas ’s avonds krijgen, toen de pastoor (of de kapelaan) haar een afscheidsbrief kwam brengen.

André’s oudere broer Arthur vertrok ook naar het front. Hij was net als André korporaal bij het 19de Linieregiment. Beiden vinden elkaar terug en hebben samen gestreden.

Tijdens de laatste dagen van het oorlogsgeweld sneuvelde André in Kortemark, op 15 oktober 1918. Hij ligt begraven op het ereperk op het Oud Kerkhof aan de Kempische Steenweg.

Weetjes:

* Begraven Kortemark, gemeentelijke begraafplaats; herbegraven Hasselt, stedelijke begraafplaats, 22-10-1922 = Ereperk 1914-1918 Oud Kerkhof (grafsteen) + vermelding van naam (gedenkwand 150 gesneuvelden); vermelding van naam Oorlogsmonument Koninklijk Atheneum

* Jaren na het einde van de oorlog kwam er een pater of broeder op bedelronde langs de boerderij om steun te vragen voor een goed werk. Hij mocht mee aanschuiven aan tafel en na wat gebabbel merkt hij een foto van André op. En dan vertelt hij dat hij André heeft zien sneuvelen in Kortemark. Hij was in de kelder aan het schuilen voor het oorlogsgeweld en zag door een kelderraam dat onze troepen een charge uitvoerden op de terugtrekkende Duitsers en dat onze voorste troepen heel snel terreinwinst maakten op de vijand. Onze artillerie schoot granaten af over onze gelederen heen, maar omdat die zo snel vorderden, sneuvelden verschillende van onze soldaten onder eigen granaatvuur. Toen de stormloop voorbij was is hij tot bij André gelopen. Hij zou zijn gezicht nooit vergeten. Voor Pauls grootouders – zeer gelovige en eenvoudige mensen – was het een teken van hun zoon uit het hiernamaals, dat ze nu eindelijk wisten hoe hun zoon gesneuveld was. (6)

(1) Fotolijst SMU 1979.0581 (collectie Het Stadsmus Hasselt); (2) Portretten SMU 1979.0232 (collectie Het Stadsmus Hasselt); (3) Pro-Gen (Stadsarchief Hasselt); (4) Oud Kerkhof Stad Hasselt Kempische Steenweg (1992), EP/3 & EP/6.; (5) Militie: begrafenis der oorlogsslachtoffers 1921-1945, dossier 547.4 (Stadsarchief Hasselt); (6) Project ‘Word Erfgoedgeneraal net als ik!’ – verhaal Paul Vranken - Het Stadsmus: gesprek met Paul Vranken (2013). André Quintiens was één van de ooms van Paul Vranken.; (7) Guldenboek der Vuurkaart, uitgeverij J. Rozez Brussel, boekdeel 35-36, p. 328.