Echtgenote van Albert Moermans.

Sinds 1950 volgde zij een schriftelijke cursus als horlogehersteller aan het Centre d’études horlogières in Bellême (Frankrijk) en kreeg een getuigschrift in 1953. Intussen had ze, na de dood van haar man, de zaak Moermans-Smets verder geleid.

In 1954 maakte ze reclame met de vibrograaf, een toestel dat de juiste werking van een polsuurwerk regelt.

In 1964 verhuisde ze naar de Demerstraat nr. 61 waar ze in 1982 de zaak sloot.

Uit: Stop voor de Tijd (2013), pp. 51-52.