You are here
Description
Sinds haar ontstaan in 1951 werden er in de wijk Onze-Lieve-Vrouw van Banneux talloze initiatieven op het getouw gezet om het samenlevingsgevoel en de buurtwerking van de bewoners te sensibiliseren.
De start werd genomen in 1953 toen "De Heidekleuters" er een Vlaamse kermis inrichtten. In 1959 was de Heksenberg het decor van een nationale motorcross en de volgende jaren vonden er Breughelfeesten plaats. Verder noteren we de klokkefeesten van 1970 die de torenklok van de nieuwe Lieve-Vrouwekerk moest financieren. Het wijkcomité richtte een volksbal in om de bewoners de gelegenheid te bieden mekaar te leren kennen en waarderen. Stilaan groeide er een traditie om via kinderspelen, volksspelen en dansavonden de samenhorigheid op het Nieuwveld nog meer concrete gestalte te geven.
1974 was het honderdste herdenkingsjaar van de geboorte van de Hasseltse heimatschrijver Alfons Jeurissen, waarvan de meeste verhalen zich afspelen op de heidevlakte tussen Kiewit en Banneux. Het Nieuwveld heeft het privilege een straat naar hem te vernoemen en zijn gedachtenis te eren met een monument dat daar opgericht is.
Op initiatief van Jef Mangelschots kwamen enkele schrandere geesten op het idee een folklorestoet te ontwerpen geïnspireerd op de werken van Jeurissen.
Zo kwam in september 1974 de eerste heksenstoet van de grond, gepaard gaande met een academische zitting waar op passende wijze hulde gebracht werd aan de figuur van A. Jeurissen. De Heksenfeesten waren geboren. Meer dan tien opeenvolgende jaren zou de Banneuxwijk de grootste griezeltuin van Europa herbergen.
Het thema van de heksenstoet van 1975 stond in het teken van de figuur van A. Jeurissen. Overal waren de heksen aanwezig: voortuintjes, ramen en struikgewas waren omgetoverd tot een sprookjeswereld van spoken en griezels. Het wijkcomité had voor deze gelegenheid zelfs een vlag ontworpen.
Nieuw in het jaar 1976 was de "uitvinding" van de heksenkoek. Voortaan zouden ook de vier grote Nieuwveldheksen in de stoet mee paraderen: Zwarte Mie, Schele Rosalie, Kwezeltje Octavie en Kromme Berb. Ditmaal stonden de feesten in het teken van de herdenking van de Boerenkrijg.
De volgende jaren vormde telkens een ander thema de inzet van het feestgebeuren: "Dorpskermis 1900" in 1977, het "Jaar van het dorp" in 1978 en het "Jaar van het kind" in 1979.
In 1980 kwamen er veertigduizend bezoekers de stoet en de versiering bewonderen. Het werd als het ware een "Ode aan Limburg". Nieuwe invalshoeken ditmaal waren de heksenverbranding, de stoet met de bebloemde kinderfietsen en een zoektocht.
Met het thema "Dit leuke land" in 1982 zorgde de Belgische radio- en televisiezender voor een TV-opname.
Ieder jaar gingen de feesten gepaard met tentoonstellingen, galaconcerten, academische zittingen en volksvermaak in ruime feesttenten. De opbrengst werd telkens overgemaakt aan een sociaal doel.
In 1984 werden de Heksenfeesten ontbonden. Om de vier reuzeheksen te vrijwaren van een vroegtijdige dood op de brandstapel werden ze in bruikleen afgestaan aan de inmiddels opgerichte heksengilde Zwarte Mie (nvdr: de gilde werd ontbonden in 2004). Het heksenkwartet werd officieel overgedragen aan Het Stadsmus Hasselt.
Heksen komen…, heksen blijven…, heksen gaan.
Uit: Kiewit & Banneux / Warm aanbevolen (2008), pp. 110-112.