* 1914:  "(...) Zaterdag 15 aug.: Alles ging tamelijk goed tot heden: men had bij Nicolas Clerinx een duif gevonden die het merkteken van Antwerpen op de veren droeg. Daarom werden de drie zonen Jozef, Victor en Lambert meegenomen tot op het kasteel en daar aan een boom gebonden (dezelfde boom waaide ±60jaar later om tijdens een nieuwjaarsreceptie op het kasteel), tot 3 uur in de namiddag, toen zij per auto en geblinddoekt naar Duitsland werden gebracht. Na een gevangenis van bijna 6 maanden, zijn zij hier gezond teruggekeerd. / Mej. Ines de Grady de la Neuville, laatste burgemeester van Wimmertingen en huidige bewoonster van het kasteel, vertelde ons hierover het volgende: «In die dagen waren mijn moeder en ik gevlucht naar Nederland. Mijn vader Ridder Emile de Grady de la Neuville, toen burgemeester van Wimmertingen, bleef, evenals mijn grootmoeder Mathilde, Barones de Cecil en mijn tante Marguerite, die later kloosterzuster in Brugge werd (zuster Marie-Chantal). / Twee zonen Clerinx werden met een witte blinddoek naar binnen gebracht, de derde met een rode. Hieruit leidde mijn vader af dat er waarschijnlijk één zou gefusilleerd worden en mijn tante, die vloeiend Duits sprak, smeekte de aanwezige Oostenrijkse officier om genade. Het toeval wilde dat deze laatste haar moeder kende en dank zij deze tussenkomst werden ze naar een kamp in Duitsland overgebracht. / Door de vondst van die reisduif was het wantrouwen van de Duitsers ontstaan. Diezelfde dag hielden zij huiszoeking op het kasteel en in de kerk, waar zij de Belgische vlag meenamen. (…)" (3)

* 1977: "Dertig rode anjers in een antieke vaas op de eiken tafel. Mejuffrouw de Grady de la Neuville kijkt vertederd naar dit symbool voor evenveel jaren burgemeesterschap in Wimmertingen. De ontvangstkamer van het kasteel straalt tegelijkertijd stijl en warmte uit. De imposante openhaard wordt tot op manshoogte gedragen door twee konsolen in Franse steen. Aan de muur herinneren acht portretschilderijen aan de voorouders van een adellijk geslacht. «Onze stamvader woonde in Ierland,» vertelt mej. de Grady de la Neuville, «wij hebben daar nog verre familie. O'Grady is de naam ginder.» Burgemeester Inès de Grady de la Neuville heeft gedurende dertig jaar de gemeentepolitiek in Wimmertingen geleid. Een zware uitdrukking voor een vrij gemakkelijke opgave als we de «burgemeesteres» relativerend horen vertellen. / (…) Hoe is mej. de Grady de la Neuville in de gemeenteraad van Wimmertingen gekomen? «Heel toevallig eigenlijk. (Een paar dokumenten uit een vergeelde farde frissen het geheugen op). Twee woorden geschiedenis: mijn vader, ridder Emile de Grady de la Neuville volgde mijn grootvader als burgemeester op in 1898. Van 1921 tot 1946 was Antoon Mouleng (nvdr: Antoon Mouling) burgemeester. Antoon Mouleng kwam mij vragen hem op te volgen. Ik wist niet goed wat dat ambt met zich meebracht, maar ik heb ja gezegd. Ik zag dat op sociaal vlak kon gewerkt worden. Sociaal werk heeft mij altijd geïnteresseerd.» (…)." (4)

* 1998: "In Wimmertingen overleed op 97-jarige leeftijd Juffrouw Inès de Grady de la Neuville. Zij werd er op het kasteel geboren op 29 april 1901 en zou er heel haar leven lang verblijven. Van opleiding was zij verpleegster en gedurende de tweede wereldoorlog maakte zij zich verdienstelijk bij het Rode Kruis en was aktief betrokken in het verzet. In 1947 werd zij tot burgemeester verkozen en zij zou dit blijven tot bij de fusie in 1977. In die tijd was zij een der weinige vrouwelijke burgemeesters in het land. (…)." (5)