You are here
Description
De haven en het Kempisch kanaal trok arbeiders aan voor het lossen van de graanschepen. Een regelmatige vervoerdienst verbond Hasselt met Beringen, Beverlo en Kwaadmechelen, de "Société anonyme Hasseltoise de navigation à vapeur".
Kort voor de eeuwwisseling komt er ook industrie bij het kanaal. De straatnamen verwijzen er naar: Gazometerstraat, Mouterijstraat.
Ter hoogte van de schilderachtige Broekermolen tussen Demer en kanaal, startte Gotlieb Hertz (nvdr: vader van Armand) met industriëlen uit Lotharingen een fabriek voor chemische producten. De Gelatinefabriek of "Lijmfabriek" kreeg in 1894 een toelating. Er kwam veel import van huiden en beenderen. De beenderen werden ontvet en vermalst in kalkkuipen. Met acide werden ze ontdaan van fosfaat, die gedroogd in zakken werd gedaan. De rest werd gekookt en verwerkt tot gelatine. Altijd hing er een weeë of prikkelende geur rond het bedrijf.
De werkomstandigheden waren allesbehalve gezond. De fabriek bleef met 300 werknemers tot bij de afbouw in 1954 de grootste werkgever van de stad.
Uit: Hasselt in beeld (1998), p. 66.
Fiche
- 1894: Maatschappij Hertz en Wolff
- tot 1969-1970: NV Gélatines Hasselt et Vilvorde
- tot 1969-1970: 'lijmfabriek'
- 1937: bouw van een kantoorgebouw
- open bebouwing
- perceelgrootte: 24483 m2 (resp. 724 m2 + 94 m2 + 142 m2 + 119 m2 + 264 m2 + 14174 m2 + 619 m2 + 275 m2 + 194 m2 + 1522 m2 + 3724 m2 + 2632 m2)