De Kleyne Brandewynsketel was in 1714 de eigendom van notaris Joês Jaupen (nvdr: Jan-Raymond Jaupen). In 1758 werd het bij het volgende huis, De Groote Brandewynsketel, gevoegd, dat aan dezelfde notaris toebehoorde.

De Groote Brandewynsketel werd in 1628 gebouwd. Na 1758, toen De Kleyne Brandewynsketel erbij werd gevoegd, heette het huis De Brandewynsketel.

Op 22 januari 1753 werden beide woningen door Raymond Jaupen en de weduwe Cox-Jaupen voor 2100 gulden aan Joês Arens-Haubrechts verkocht. Die liet het pand op 13 juni 1757 voor 1300 gulden en de lasten over aan Dionijs Gubbelmans, wiens weduwe Anna Willems op 12 juli 1769 Den Brandewynsketel aan Godfried Wynants-Berden verkocht. Na de dood van Godfried Wynants verkochten zijn kinderen het huis op 25 oktober 1795 voor 2400 gulden aan Joannes van Crutsen, echtgenoot van Christina Wynants, dochter van Godfried Wynants en Jenneke Berden.

In 1844 werden beide huizen afgebroken en van steen weer opgebouwd. Zij dienden vervolgens tot woning en stokerij van de gebroeders Michiel Nys-Ponet en Casimir Nys-Craeybeckx. Hun ossestallen lagen naast de stadswallen aan de vroegere Wapenplaats. Die stallen moesten later de plaats ruimen voor woningen.

Weduwe Lodewijk Croonenberghs-Bastyns (nvdr: Louis Croonenberghs-Stas) woonde in de eerste jaren van de 20ste eeuw in De Brandewynsketel, samen met haar dochter (nvdr: Clotilde) en haar zoon Fernand, handelaar in jenever, likeuren en mineraalwater.

Uit: Hasselt intra muros (1989), p. 308.