* "1913–1964: het eerste openluchtzwembad van Hasselt / Steek de Boudewijnlaan in de richting van de brandweer en de watertoren, en je bevindt je op de plek waar het eerste openluchtzwembad van Hasselt gegraven werd. Meer dan een eeuw geleden, in 1913 om precies te zijn, namen enkele Hasseltse zakenlui het initiatief om zo snel mogelijk een zwembad uit te baten aan de Willekensmolenstraat. ‘Les Bains Hasseltois’ opende jaarlijks de deuren begin mei en sloot - afhankelijk van hoe warm de nazomer was – de deuren in de loop van september. Met de typerende groen-wit gestreepte kleedhokjes en kleurrijke figuren als Nest Schouterden en Jean Letz, was het zwembad gedurende de hele zomer the place to be. Op zondag kon er tot 500 man aanwezig zijn. Daarbij werd nauwgezet gewaakt over de zwemvaardigheid van wie in ‘het diep’ wilde gaan, maar ook over de sleutels van de hokjes, die weleens op de bodem verdwenen. / Politieagent bewaakt de goede zeden / Er waren 400 handtekeningen nodig om het stadsbestuur ervan te overtuigen dat de goede zeden niet in het gedrang zouden komen. De afspraak was dat een agent een oogje in het zeil zou houden. De zwemuren werden keurig ingedeeld; tijdens de voormiddag was er mogelijkheid tot gemengd zwemmen. In de namiddag volgden aparte zwemstonden voor jongens en meisjes. ’s Avonds werd afgesloten met gemengd zwemmen. Op donderdagnamiddag – vroeger was het niet op woensdag maar op donderdag een halve dag school - mocht de jeugd gratis zwemmen op voorwaarde dat ze zich gescheiden omkleedden. ‘Of er ook werkelijk iedere dag een politieagent aanwezig was, is maar de vraag,’ lacht Clem Reynders. ‘Maar wellicht was de strenge redder Nest Schouterden ook een man van eer, de iedereen en alles letterlijk in de juiste banen leidde. Met Nest viel niet te lachen. En wie het te bont maakte vloog gewoon buiten. Niemand heeft Nest ooit zien zwemmen. Algemeen wordt zelfs aangenomen dat Nest niet kon zwemmen. Dat belette hem niet om toch af en toe een zwemmer in de problemen uit het bad te halen. Hij beschikte daarvoor over een nuttig attribuut; een lange stok met aan het uiteinde aan ring.’ (...)" (1)