Schrijnwerkerij Gebroeders Claes is één van de vele schrijnwerkerijen die Godsheide ooit telde. In amper twee straten – de Kleinstraat en de Kiezelstraat – waren er op een gegeven moment zelfs drie: Claes en Lenaerts in de Kleinstraat, en Cosemans in de Kiezelstraat. De schrijnwerkerij van de familie Claes stond hoog aangeschreven, maar na meer dan zestig jaar liep het ook met dit ambachtelijke bedrijf fout.

Hubert (°1912) en Victor Claes (°1918) stamden uit een gezin van zes kinderen. Hubert voltooide zijn opleiding aan de vakschool en startte in 1933 als aannemer/smid in een bijgebouw (stal) van het ouderlijke huis in Kleinstraat 13 (later nummer 67). Zijn broer Victor vervoegde hem nauwelijks een jaar later. Victor was toen amper zestien en kon daardoor zijn opleiding niet voltooien.

Later kozen de broers ervoor om zich te specialiseren in houtbewerking. Aanvankelijk werd het bedrijf mekanieke schrijnwerkerij genoemd, daarmee verwijzend naar de machines die toen werden aangedreven via riemen vanuit één centrale motor. De machines werden aangevoerd via het Albertkanaal. Later kreeg het bedrijf zijn eigen, grotere huisvesting naast het ouderlijke huis.

De aanvankelijke groei van het bedrijf werd bruusk geremd door de Tweede Wereldoorlog. Omdat het bedrijf dicht bij het Albertkanaal gelegen was, werd het gebouw tijdens de mobilisatie gebruikt om er Belgische soldaten te huisvesten. De Belgische legerleiding ging er immers van uit dat het Albertkanaal een cruciale rol zou spelen in het verzet tegen de Duitse troepen.

Na de oorlog breidde het bedrijf zich nog verder uit. De naam werd gewijzigd in (schrijnwerkerij) Gebroeders Claes nv. De schrijnwerkerij groeide dankzij de toenmalige hoogconjunctuur. Er werd geïnvesteerd in nieuwe machines, de moderne technologie van die tijd, en meer ruimte.

Op hun hoogtepunt hadden de twee broers vijf vaste medewerkers, en regelmatig werden jongeren op leercontract opgeleid. Hubert en Victor moesten daardoor ook de taken verdelen. Hubert legde zich eerder toe op de administratie en financiën, terwijl Victor het werk aanstuurde en de verkoop op zich nam. De schrijnwerkerij specialiseerde zich met succes in maatwerk voor het hogere klantensegment, maar tegelijkertijd kon iedereen in de buurt er altijd terecht voor een plank, een pak nagels of wat stopverf.

Met Gilbert, één van de negen kinderen van Victor, diende zich in 1978 de tweede generatie aan. Gebroeders Claes nv slaagde erin om grotere opdrachten binnen te halen. Zo was het bedrijf één van de vaste leveranciers van Philips in Hasselt en mocht het bedrijf ook het oude stadhuis van Hasselt renoveren.

Bij het overlijden van Victor in 1988 nam diens oudste zoon Pierre zijn rol over. Toen Pierre vier jaar later in een auto-ongeval ook het leven liet, brak er een moeilijke tijd aan voor de ooit zo succesvolle schrijnwerkerij. Uiteindelijk werden de machines en het handelsfonds in 1993 overgenomen door Harry Moors uit Diepenbeek. Maar gebrek aan ervaring en investeringen deden het bedrijf een paar jaar later uiteindelijk de das om. Medestichter Hubert overleed in 1999.

De geest van de schrijnwerkerij leeft echter nog voort. Eén van de jongens die er de stiel leerden, was Luc Gilis. Hij begon in 1987 zijn eigen zaak, tegenwoordig het succesvolle Gilis Interieur aan de Holrakkerstraat in Kermt.

Uit: Godsheide en Malpertuus / Warm aanbevolen (2013), pp. 145-146.