Diederik, zoon van Frans Speelmans (nvdr: en van Melanie Petronella Vanderstraeten uit Sint-Jans-Molenbeek), werd in dit huis (nvdr: De Gulden Spoor) op 9 februari 1863 (nvdr: 9 januari 1863) geboren. De begaafde jongen was een leerling van de leraar, dichter en toneelregisseur Diederik Claes. Op vijftienjarige leeftijd kwam hij reeds voor het voetlicht in het Casino.

Toen hij 24 was richtte hij te Antwerpen een leertouwerij op; in die stad was hij van 1892 af voorzitter van De Burgersvrienden. Niet alleen was hij een uitstekend acteur, maar ook een talentvol regisseur en een bekwaam toneelschrijver.

In 1898 behaalde hij, als beste vertolker zowel in drama als in blijspel, de koninklijke prijs van uitmuntendheid tijdens een wedstrijd van De Jonge Toneelliefhebbers te Lier. In 1902 behaalde hij de eerste prijs als beste dramavertolker bij de vereniging Jan Cremer te Haarlem, terwijl zijn maatschappij de eerste prijs voor drama verwierf.

In de wereld van de letteren deed hij in 1886 zijn intrede met het blijspel De Engelbewaerder. In 1888 verscheen zijn kluchtspel Men vraagt Kostgangers, in 1889 gevolgd door de vertaling van twee Franse toneelstukken: het drama Karel Stuart's laatste ogenblikken en het blijspel Geknipt. Zijn tragikomedie De Bruiloft kwam in 1890 voor het voetlicht en werd met een bijzondere staatspremie bekroond. Dit gebeurde eveneens met De Uitvaart in 1902. De klucht Gala-Vertooning ging op 10 januari 1904 bij groep Minerva te Hasselt in première. Koninklijk Besluit van 1903 is een scherpe kritiek op het koninklijk besluit van 27 februari 1857 over huwelijksbeperkingen bij het officierenkorps. Uiteraard kwam dit stuk niet in aanmerking voor de toekenning van een staatspremie. Het blijspel Zeeratten kende in 1905 zijn eerste opvoering in de schouwburg van De Ware Vrienden te Hasselt.

Uit: Hasselt intra muros (1989), p. 74.