Op zaterdag 15 augustus 1914 wordt op de hoeve van Nicolas Clerinx in Wimmertingen een reisduif aangetroffen die een identificatieteken vanuit Antwerpen in haar pluimen draagt. Overtuigd dat er spionage in het spel was nemen de Duitsers de drie zonen van Nicolas mee naar het kasteel van Wimmertingen en binden hen daar in de tuin vast aan een boom. Na enige tijd worden de mannen in het kasteel voor de Generale Staf geleid. Twee broers dragen een witte blinddoek, de derde een rode. Hierdoor vermoedt de kasteelheer, ridder Emile de Grady de la Neuville, dat er waarschijnlijk één zou gefusilleerd worden. Dankzij de smekende woorden van dochter Marguerite, die vlot Duits praat, blijven allen in leve en worden de broers per auto overgebracht naar een kamp in Duitsland waar ze gedurende zes maanden worden gevangen gehouden.

Door deze gebeurtenis groeit er aan de kant van de bezetter een gevoel van wantrouwen ten aanzien van de plaatselijke bevolking. Dit leidt ertoe dat er tegen de avond zestien mannen van Wimmertingen als gijzelaar worden opgesloten in het huis van Leo Blokken. Deze lemen woning staat tot op de dag van vandaag op de hoek van de Wimmertingenstraat en de Luikersteenweg.