Leopold Joseph Coenen werd geboren in 1888 in Kuringen als zoon van landbouwer en herbergier Michel (Kuringen 1846-Hasselt 1939) en van Maria Josephe Goetsbloets (Kuringen 1849-1897). Op zeer jonge leeftijd ging hij werken in de steenkoolmijn. De plicht en het lot dat hij getrokken had, verplichtte hem om op 13 juli 1908 naar de kazerne van het regiment Karabiniers in Brussel te gaan. Het leven als militair beviel Leopold, het was een zekerheid. Zijn kazerne in Brussel, gelegen op het Daillyplein, herbergde een der regimenten dat als een van de beste van België beschouwd werd. Na zijn legerdienst ging Leopold aan de slag bij de spoorwegen. Hij was na zijn werk ook een graag geziene man die menig cafébezoeker liet genieten van zijn accordeonmuziek.

In 1911 trouwde Leopold met Maria Leontina Beelen (°Hasselt 1892). Zijn echtgenote schonk hem twee kinderen: Michel (1911) en Theresia (1914). Het gezin woonde aan de Maastrichtersteenweg (ijzerenweg) in Godsheide.

Op 4 augustus 1914 vertrok het 2de regiment Karabiniers richting Beauvechain-Grez-Doiceau (Bevekom-Graven) om verbinding met de andere divisies te verwezenlijken. Op 26 augustus besloot de koning om terug te trekken tot achter de Schelde. Het 1ste bataljon bleef de brug van Duffel bezetten tot commandant Cornil hen vervoegde alvorens zich ook terug te trekken.

Leopold streed zeer dapper aan de zijde van zijn medesoldaten. Om de beurt met zijn vriend Eugène Marchal (Hasselt 1888-1975) ging hij naar de brug om deze te bewaken en vrij van de vijand te houden. Eugène vertelde hierover het volgende: "Wij zijn samen vertrokken, er ontstond een gevecht aan de brug, de kogels van de Duitsers kwamen van alle kanten. Ik vroeg na het samenkomen op ons afgesproken punt: "Waar is Pol Coenen?" waarop een van onze kameraden zei: "Hij is door een kogel getroffen, geen hulp kon nog baten." Soldaat Leopold Coenen sneuvelde op 7 oktober 1914 in Duffel. Dit dapper verweer van de Karabiniers leverde voor het regimentsvaandel de vermelding ‘Antwerpen’ op. In de eerste 40 dagen van deze bloedige strijd hadden de Karabiniers 1400 manschappen verloren.

Pierre Coenen, een oudere broer van Leopold en soldaat bij het 11de Linieregiment, overleed in 1918 in Amersfoort (NL).