Dit pand werd in 1822 bewoond door Pierre Péchaubés, een genaturaliseerde Fransman, die op 19 augustus 1800 als deurwaarder bij de rechtbank van eerste aanleg werd benoemd. Het huis werd de eigendom van J.-A. Millen, die er in 1851 stierf. Op 30 juli van datzelfde jaar werd het verkocht aan advocaat Lodewijk-Robert Bellefroid (nvdr: Antoine Louis Bellefroid), die op 10 (nvdr: 9) juni 1867 ongehuwd stierf en zijn rijke bibliotheek aan de stad vermaakte. In 1874 liet het stadsbestuur diens portret door Michiel Geraets in olieverf schilderen. Dit portret werd ondergebracht in De Dolfijn, dat tot stadsmuseum werd ingericht en op maandagvoormiddag voor het publiek toegankelijk was. In dat museum berustten, naast merkwaardige getuigenissen uit het verleden van de stad, o.m. het stadsarchief en de stadsbibliotheek; priester Polydoor Daniëls stelde van de inboedel een inventaris samen.

De broer van advocaat Bellefroid, die doctor in de rechten en de geneeskunde was en in De Gulde Hant aan de Grote Markt woonde, vertrok naar Brussel om er onder minister graaf de Theux een directieambt bij het ministerie van Binnenlandse Zaken op te nemen.

De volgende bewoner van Den Dolfijn was Gustaaf Goetsbloets (+1918). Hij betrok het pand onmiddellijk na zijn huwelijk met Maria Wagemans.

De erfgenamen van advocaat Bellefroid uit Tongeren verkochten in augustus 1918 Den Dolfijn publiek aan pasteibakker Van Grevelingen (nvdr: Vangrevelynghe).

De Dolfyn en de vier volgende anonieme huizen een gemeenschappelijk uitgang naar een blinde steeg, waarvan het toegangspoortje zich aan de Walputstraat bevond.

Uit: Hasselt intra muros (1989), p. 230.