Dit huis was in 1610 de eigendom en woning van Jan De Vos; deze bezorgde drank, slaapgelegenheid en haver tijdens de blyde incompste van syne Hoocheyt Ferdinandus den lesten aprilus 1614. Na De Vos ging het huis, dat als herberg was ingericht, over naar Petius Van Langenacker. Deze verhuurde (nvdr: verkocht) het op 21 juli 1711 aan Henrick Creten. De huurceel vermeldt dat het pand zich aan de achterkant uitstrekte tot tegen De Gans aan de Kapelstraat. In 1735 was het in het bezit van dr. Lunis-Sigers, die het verkocht aan de huurder. Henrick Creten was de broer van Melchior Creten uit Den Weygaertsranck. Zijn dochter Lucie Creten verkocht op 17 maart 1769 De Hollandsche Tuyn aan Antoon Vanderstraeten (nvdr: = van der Straeten).

In het derde kwart van de 19de eeuw werd het omgedoopt tot Café de la Bourse. De zaak werd druk bezocht door welgestelde burgers, die er in de voormiddag van fijne likeuren kwamen snoepen en 's avonds tot in de vroege uren hun buikje te goed deden aan fijn gekruide gerechten besprenkelend met druivennat. Uiteindelijk kregen zij dan een overeenkomstig gepeperde rekening te betalen, die hun werd voorgelegd door de bijdehandse hospita Mimie Creten, die daarom van haar cliënteel wel eens de bijnaam 'Mie Carotte' kreeg.

Later werd De Hollandsche Thuyn een besloten huis, bij voorkeur bewoond door renteniers. Tenslotte bracht arrondissementscommissaris Claes d'Erckenteel er zijn kantoren in onder.

Uit: Hasselt intra muros (1989), pp. 185-186.