Achter De Regenboeghe of Regenboog, dat een groot huis was, hield de zuidelijke vertakking van de destijds zo druk besproken wenterbeke op.

Reeds in de 14de eeuw behoorde het volgens een akte die op 1 juli 1371 voor de schepenen naar het Luikse recht werd verleden, toe aan de abdij van Herkenrode. Het werd dan ook een hele tijd Huys van Herckenrode genoemd. In dat jaar werd het door Jan Panhuyse bewoond. In de twee volgende eeuwen wordt het in de gichtregisters niet meer vermeld, omdat het niet meer van bezitter veranderde. Aan het eind van de 16de eeuw werd het de eigendom van Guilliam De Moor.

Op 17 januari 1650 werd dit pand door Jan Aerts verkocht aan Antoon Creten, die het voor 3000 gulden overliet aan Andreas Wynants, schout van Alken en luitenant-drossaard van de hoofdbaljuw graaf de Berlaymont van Wideux. Wynants verkocht Den Regenboog in 1738 aan burgemeester Arnold Vossius. Diens weduwe, Elisabeth de Moor, verkocht het huis op 25 januari 1746 voor 2000 gulden aan Jan-Michiel Wauters, wiens kleinzoon, kanunnik Lambert Wauters, er in het laatste kwart van de 19de eeuw overleed. Lambert Wauters liet zijn fortuin na aan kanunnik Thys, eerder kapelaan te Hasselt en later pastoor-aalmoezenier te Leopoldsburg.

De Regenboog deed vervolgens dienst als posthuis, totdat de regering besloot aan de Havermarkt een nieuw post- en telegraafkantoor met dubbele woning op te richten.

Andreas Haumont verbouwde het tot stoffenmagazijn Au Nouveau Louvre. De N.V. Haumont-Haumont voegde De Regenboeghe, De Dry Koppelpeerden en De Duyve samen en vormde de drie panden om tot een moderne handelszaak.

Uit: Hasselt intra muros (1989), p. 140.