De afgeknotte boomstronk op het wapenschild van de gemeente zal wellicht nooit de voorloper geweest zijn van de boom die ooit onze Wimmertingse kers zou dragen.

Omstreeks het midden van de vorige eeuw telden vele weilanden in onze gemeente nog tal van kerselaren van de "prunus avium" of de bigarreau. De laatste jaren stelt men echter vast dat er van langsom minder "Jommerteingse" aan de takken hangen. De bigarreau van Wimmertingen werd verhandeld op de veilingen van Borgloon en Sint-Truiden. Het was een vrij dure kers waarvan de prijs schommelde tussen de 7 à 10 Belgische frank het kilogram. De kleur van de plukrijpe vrucht varieert van geel-rood tot kastanjebruin. De hartvormige rugnaad is rood. De blinkende gespannen vruchthuid geeft een krakend gevoel bij het eten. Het vlees is vastgehecht aan de pit. Is dit product van eigen bodem gedoemd te verdwijnen? Wellicht is de achteruitgang ervan de laatste jaren te wijten aan zijn gevoeligheid voor het barsten. Een forse regenbui volstaat om de rijpe kers te laten openspringen. Men kan zich allicht de ontgoocheling en de ontmoediging van de kersentelers voorstellen, wanneer zij hun inspanningen van een volledig jaar in een klap vernield zagen door een gril van de natuur.

De volksmond beweert dat de eerste kerselaar in ons dorp zou gestaan hebben bij het huis op de hoek van de Smetstraat. De uitwerpselen van een duif, die van elders was komen overvliegen, zouden een pit bevat hebben waaruit de eerste boom zou gegroeid zijn.

Uit: Wimmertingen / Warm aanbevolen, p. 62.