Julianus Joannes Hubertus Dirix, geboren in 1886 in Lanaken, was stationschef in Munsterbilzen.

Op 4 oktober 1914, tijdens de raid op Lanaken, vielen er enkele doden te betreuren: twee Duitse soldaten en Julien Dirix. “Deze laatste bevond zich op het moment van de beschieting samen met zijn gezin op bezoek bij zijn moeder en was naar de kelder gevlucht. In het huis van de buren ontdekten de Duitsers twee geweren, achtergelaten door Belgische soldaten. Toen de moeder en de echtgenote van Dirix op aandringen van de Duitsers de deur openden, beweerden die dat ze beschoten waren vanuit hun woning en ze drongen binnen om de boel te doorzoeken. Julien Dirix probeerde samen met zijn broer Emile via de achterdeur te vluchten toen er schoten vielen. Emile werd gevangen genomen in de velden en meegenomen naar Neerharen. Zijn broer Julien werd tijdens zijn vlucht geraakt door een kogel in het hoofd. Daarenboven kreeg hij een slag met een geweerkolf op de borst en moest hij een stamp in de buik incasseren. Zwaar gekwetst had men hem achtergelaten. Een ziekenwagen van het Maastrichts Rode Kruis bracht hem uren later over naar Smeermaas waar hij overleed in het huis van Hubertus Roemans. Dr. Derk Brocx, hoofd van het Rode Kruis in Maastricht, deed de nodige vaststellingen en constateerde dat de slag met de geweerkolf de oorzaak van zijn dood was. Julien Dirix werd bijgezet op het kerkhof van Smeermaas.” (1)