Wapen: gevierendeeld: in 1 en 4 een duif, in 2 een verkort breedarmig kruis, in 3 een schuinkruis; hartschild: een penning.

De familienaam Duyfkens verschijnt in de Hasseltse archieven vanaf de late Middeleeuwen. Het geslacht zou zijn naam ontleend hebben aan het huis 'de Duyve' in de Nieuwstraat.

Op het einde van de 16de eeuw waren de gebroeders Jan en Hendrik Duyfkens respectievelijk pastoor van Sint-Truiden en van Hasselt. Zij waren zonen van Hendrik en van Cornelia van Ham en kleinzonen van Gerard Duyfkens uit Hasselt. Hendrik behaalde een licentie in de wijsbegeerte aan de universiteit van Douai en werd aangesteld tot kanunnik van het Sint-Pieterskapittel in Kortessem. In 1589 werd hij benoemd tot pastoor van Hasselt en twee jaar later, in 1591, werd hij verkozen tot eerste landdeken van het nieuw opgerichte concilie van Hasselt. Hij bekleedde deze functies tot aan zijn overlijden in 1616. Zijn praalgraf stond in de Sint-Quintinuskerk maar werd in 1820 gesloopt om het koor uit te breiden. Slechts twee schildhoudende putti bleven bewaard (nvdr: in Het Stadsmus): het schild is gevierendeeld met in het eerste en het vierde kwartier het vaderlijk wapen met een duif, en in het tweede en derde kwartier het moederlijk wapen met een schuinkruis.

Jan Duyfkens, plebaan van de Onze-Lieve-Vrouwekerk in Sint-Truiden, stichtte in 1597 een studiebeurs voor zijn bloedverwanten of voor de inwoners van Hasselt en van Sint-Truiden, die godgeleerdheid wensten te studeren. Zijn broer Hendrik volgde zijn voorbeeld en stichtte op zijn beurt twee studiebeurzen in het Luiks College van de Leuvense universiteit. De gerechtigde familieleden stamden af van een broer van hun grootvader Gerard, genaamd Jan Duyfkens en getrouwd met Ida van Caulil.

Uit: Oog in Oog (2003), pp. 150-152.