* 1978 – "(…) Op eigen houtje / Meester Buekers, die uit een muzikale familie stamde, had reeds van kindsbeen af de muziekmikrobe te pakken. In de gemeenteschool te Schulen kreeg hij de eerste begrippen van «solfège» van de dorpsmeester Aerts, die tevens organist was, hetgeen de jonge Buekers toen al stimuleerde om later ook eens het orgel te gaan bespelen. Gezien de muziekopleiding in de normaalschool te Leuven tot een minimum beperkt bleef, was student Gust Buekers aangewezen om op eigen houtje zich verder te bekwamen in de muziek en dan ook meer bepaald in de orgelmuziek, waarbij hij zich door middel van een harmonium de techniek van het orgelspelen eigen maakte. Uit die eerste «orgelperiode» wist meester Buekers ons glunderend volgend anekdootje te vertellen: «Toen de organist uit de school, de h. Cajetemps, een «groot» orgelstuk wilde uitvoeren, waarbij hij ook de basnoten met de voetpedalen diende te verklanken, riep deze de hulp van Gustje Buekers in. De organist was immers te klein om de voetpedalen te bedienen, zodoende dat ik dit pedalenwerk met de handen moest uitvoeren. Ik was hierdoor wel erg geflatteerd. maar toen ik mij op een gegeven moment van pedaal vergiste, kreeg ik prompt een trap van de organist in het gelaat en hield ik er een bloedneus aan over. Dat was dan meteen de eerste maar ook de laatste keer dat ik voor Cajetemps onder het orgel ben gekropen», lachte Gust Buekers. (…) Organist / Werd door twee jaren soldatentijd alle muziekbedrijvigheid lam gelegd, betekende dit stilstandpunt echter geen eindpunt. Immers toen August Buekers zijn onderwijzersloopbaan in Spalbeek begon, werd hij er meteen organist en richtte er een zangkoor op. Meester Buekers gaat er prat op dat twee leden uit «zijn» Spalbeeks koor thans ook organist zijn geworden. Ook in het naburige Stevoort werd de h. Buekers aangezocht om bij speciale gelegenheden het orgel te gaan bespelen, waarop hij steeds welwillend inging. Maar niet altijd werd in die pré-conciliaire periode van toen de orgelkunst van meester Buekers begrepen of naar waarde geschat. Dit komt duidelijk tot uiting in volgend anekdootje: ter gelegenheid van 'n eremis in Stevoort rondde organist Buekers de plechtigheid af met een Fuga van Bach, waaraan hij zoveel studietijd had gespendeerd. Maar na enkele maten, kwam de toenmalige pastoor uit de sakristie gestormd en snauwde organist Buekers toe: «Zeg man, hou eens op met die kermismuziek». (…)." (1)