Ferdinandus Vanhamel werd geboren in Linkhout in 1888 als zoon van August (°Linkhout 1848) en van Elisabeth Vanhoren (°Linkhout 1851). Ferdinand werkte bij de spoorwegen.

In 1908 werd hij als soldaat-milicien opgeroepen voor zijn verplichte legerdienst. Bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog werd Ferdinand, zoals velen, weer opgeroepen. Aanvankelijk maakte hij deel uit van het 6de regiment Artillerie. Op 1 januari 1917 werd de 6de Artillerie, dankzij meer middelen en personeel, ontdubbeld tot een 6de en een 12de Artillerie. Ferdinand hoorde dan bij deze laatste en meer specifiek bij de 3de groep en de 3de batterij houwitsers.

Het leven aan het front was een echte nachtmerrie. Buiten ontbering, kou, vochtigheid enz. waren ziektes nog een andere kwelling. Ferdinand kreeg difterie, beter gekend als kroep. Hij werd opgenomen in het Brits-Belgisch militair hospitaal nr. 2, ondergebracht in het Pensionnat Sophie Berthelot in de rue Edgard Quinet in Calais (F). Daar overleed hij op 21 oktober 1917 om 3.30 uur. Ferdinand ligt begraven op het Belgisch militair ereperk op de stedelijke begraafplaats Calais-Nord.