Hasselaar Leonard Willems was adjudant bij het 11de Linieregiment, op het moment dat Duitsland België binnenvalt op 4 augustus 1914. Na de nederlaag bij de forten rond Luik, trekt zijn regiment zich terug richting Antwerpen.

Op 16 oktober 1914 wordt de slag bij Willebroek uitgevochten. Leonard moet het munitiedepot bewaken en raakt gewond. Hij wordt gevangen genomen en naar Duitsland gestuurd. Eerst herstelt hij in het hospitaal van Wesel, waarna hij verhuist naar het kamp Friedrichsfeld. Daar zitten ook Fransen, Engelsen en Russen en hij ontmoet er in barak 25 een andere Hasselaar, Louis Hendrickx.

Leonard Willems was ‘vaguemestre’, onderofficier verantwoordelijk voor de postbedeling. In november 1917 komt er einde aan zijn kampleven, dan vertrekken alle Belgische onderofficieren naar Soltau, omdat ze niet flamingant zijn! Leonard blijft er tot het einde van de oorlog in 1918.

Het fotoalbum dat in de familie van Leonard Willems bewaard bleef, toont foto’s en postkaarten, die een idee geven van het kampleven. Vier jaar lang leefden de krijgsgevangenen achter prikkeldraad, zonder enige informatie van wat er daarbuiten of aan het front gebeurde. Ze hadden geen idee van de materiële en menselijke verwoestingen die de Groote Oorlog in het vaderland had aangericht!

Meer informatie:

Het leven in het kamp is strikt geregeld en erg eentonig: 06.00 u. appèl, briefing, vrij tot 10.00 u. postbedeling, 12.00 u. soep, 14.00 u. appèl, 16.00 u. postbedeling, 18.0a0 u. soep, 19.00 u. vrij, 20.30 u. avondgebed.

Gevangenen mogen aanvankelijk twee brieven per maand schrijven, die natuurlijk de censuur moeten passeren! Vanaf 16 juli 1915 worden dat twee brieven en vier kaarten: “écrit en Français et bien lisiblement!”. Ze mogen ook brieven en pakjes ontvangen, van familie, vrienden, oorlogsmeters o.a. uit Engeland, Zwitserland of Oceanië, en van de stad Hasselt. Naast kleding en geld worden ook eetwaren opgestuurd: aardappelen, ajuinen, brood, koekjes, wafels, cubes, conserven (soep, groenten, sardines), medicijnen, vijgen en rozijnen. Daarmee wordt het “soepdieet” aangevuld. Om de kledij in orde te houden zijn ook stopgaren en knoopjes welkom., en ter ontspanning partituren en toneelteksten! De Duitsers mogen de gevangenen geen werk geven, dat betekent een zee van vrije tijd. Tijd voor “ontspanning”, tijd voor toneelvoorstellingen zoals Fientje Beulemans. Bij gebrek aan vrouwen spelen de mannen dan maar de vrouwenrollen! Met de inhoud van de pakjes bereiden de mannen ook “feestelijke maaltijden” met tafellaken en aangepaste menukaarten. Op andere momenten wordt Frans, Engels of wiskunde onderwezen. Er is ook tijd voor voetbal, een wandeling of een partijtje schaken. En de mannen met groene vingers kunnen zich uitleven in een heuse groentetuin.