* "Fernand Sacré en Marie-Louise Thys verbleven tot 1960 in Congo, waar ze moesten vluchten met de auto, tot ze autopech kregen. Als gevolg hiervan zijn ze bij het Belgisch leger terechtgekomen, die hun begeleidde naar de Soedanese grens. In Soedan gingen ze verder naar Kardoen, maar ze kregen geldproblemen en geraakten niet meer terug naar België. Op een bepaald moment zijn ze in het Hasselts tegen elkaar aan het praten, waarop een man zich plots omdraait en in het Hasselts zei: "Zet zjie ooch van Hasselt?", bleek dat de gouverneur te zijn die ook verzeild was geraakt in Kardoen. Hij woonde op de Havermarkt, en heeft de familie Sacré geld geleend, zodat ze konden terugkeren naar Hasselt. Toen de familie hier arriveerde, stond er een welkomcomité op de Grote Markt, voor het gezin met open armen te ontvangen. Later vroeg Bruno Sacré aan zijn vader wat het ergste is wat hij ooit heeft meegemaakt, waarop hij antwoordde: "Terug naar België komen, ik was mijn vrijheid kwijt.". Hierna openden ze het Europhotel." (3)
* "Bruno Sacré groeide op in het Europhotel, Grote Markt 14. Het leven binnen het hotelwezen is geen gewoon gezinsleven. Je leert veel mensen kennen en bent snel weg met verschillende talen. Tijdens de Grand Prix logeerde hier bijvoorbeeld veel Spanjaarden en Engelsen, wat uiteindelijk ook een groot voordeel met zich meebracht op school. In het hotel maak je van alles mee. Je hebt de vaste klanten die dagelijks hun koffie komen drinken of een kaartje komen leggen, maar ook bekende Hasseltse figuren en beroemde mensen als Golden Earring die kwam eten, Mud, de acteurs van 'Wij, heren van Zichem' en Jo Rupke, die hier vaste klant was. Pierre Rapsat, een zanger die ooit nog heeft meegedaan aan Eurosong, is ooit nog 'gevangen' genomen door de moeder van Bruno Sacré, omdat hij weigerde te betalen." (3)
* "Verder kwamen er ook een deel verenigingen samen. Het was een tijd het lokaal van de Limburgse PVV, de oude Open VLD. De NSB kwam hier regelmatig samen, dat waren de nationale strijders. Verder kwam hier ook een postzegelverzamelaarsclub, waarschijnlijk de Gerlache, en toneelgroepen kwamen hier repeteren. Willy van Heesvelde, een acteur die zelf een jeugdreeks had, kwam regelmatig repeteren. Dit was een zeer sympathieke man, die plots overleed aan een hartinfarct." (3)
* "Ook veel verschillende nationaliteiten passeerden het hotel, van Amerikanen tot Zweden en Hollanders. Volgens Bruno Sacré waren de ergste klanten in het restaurant de Hollanders. Deze hadden weinig eetcultuur, ze bestelden bijvoorbeeld graag rode kool met frieten en een warm ei, en praten in het Frans, terwijl ze Nederlandstalig zijn. Daarbij werden ze kwaad als je antwoordde in het Nederlands. Amerikanen maakten de meeste rommel in het hotel. Als deze klanten het hotel verlieten, konden de eigenaars puin ruimen in de kamers. Daar tegenover waren de aangenaamste nationaliteiten de Zweden, de Fransen en de Spanjaarden. Zo was er een Franse vrouw die op de vlucht was voor haar man. Ze is een paar maanden in het hotel verbleven met haar kind. Het is een tijd van komen, maar natuurlijk ook weer gaan." (3)
* "Evenementen waren uiteraard zeer belangrijk voor het hotel en restaurant. Vooral de zevenjaarlijkse Virga Jessefeesten brachten veel klanten met zich mee. Tijdens deze periode werden de deuren van het restaurant opengedaan en de mensen binnengelaten tot het vol zat, de deuren werden dan terug gesloten tot de klanten van tafel gingen. Voor de rest waren het vooral mensen op doorreis of zakenlui die kwamen logeren." (3)
* "De belangrijkste hotels in Hasselt tijdens deze periode waren het Europhotel, de Pax en de Century. Er heerste geen concurrentiestrijd, maar er werd vooral samengewerkt tussen de hotels." (3)
* "Op een dag, tussen 1962 en 1982, was er in Hasselt een militair muziekkorps dat kwam optreden. Het korps zelf bestond uit een groep Schotten, in vol ornaat. 's Avonds mochten ze allemaal iets gaan drinken in de stad. Rond 20u. gingen een tweetal Schotten het Europhotel binnen, brachten een bezoek aan het toilet en gingen terug naar buiten zonder te betalen. De bazin (Marie-Louise Sacré-Thys) volgde de mannen, ze zagen dit, draaiden zich om en zeiden: "fuck you" tegen mevr. Sacré-Thys. Zij verstond niet veel Engels, maar dat verstond ze wel. Aangedaan van het feit, belde ze de politie. Hierna is de politie op zoek gegaan naar die twee mannen, die in café 'De Witte' in de Maastrichterstraat zaten. Later die avond kreeg het gezin Sacré telefoon van de politie dat ze de zaak niet mochten sluiten, de politie ging nog langs komen. Rond middernacht stopte een combi voor de deur, waar een agent - in volledig Engels gewaad met snor en stok- uitstapte, gevolgd door twee bont en blauw geslagen Schotten. In die tijd waren lijfstraffen nog toegestaan in het Engels leger, wat de Schotten in de gevangenis dus aan de lijve hebben ondervonden. De Schotten in kwestie werden hierna verplicht, één voor één, op hun knieën en met handen gevouwen vergiffenis te vragen aan mevr. Sacré-Thys voor wat ze hadden gedaan. Op een zeker moment vroeg de officier streng aan Bruno Sacré: "Who are you?", waarop hij antwoordde: "I'm the son.", waarna de Schotten eveneens verplicht werden zich te verontschuldigen aan de zoon des huizes." (3)
* "Voor het Europhotel was vroeger een ijzeren poort, die open werd gedaan als het bier werd geleverd. Op een dag hadden de leveranciers de poort niet goed dichtgedaan, waardoor er ooit een man is doorgevallen. Het ging hier over een leraar, die uiteindelijk enkel zijn arm gebroken had." (3)
* "In de kelderverdieping van het Europhotel bevonden zich de toiletten. Op een dag kwam één van de jongens die in de zaak werkte naar boven en zei: "We hebben een rat in het urinoir!", waarop de eigenaars hun hond, een Duitse Brak, naar beneden stuurde. Na veel rumoer en gekrijs, kwam de hond op gegeven moment naar boven met de rat in zijn mond, en liep hiermee het restaurant in. De eigenaars sloegen natuurlijk meteen in paniek, een rat in een restaurant wordt gewoonlijk niet geapprecieerd. Uiteindelijk hebben ze de rat kunnen vangen, zonder dat ook maar één klant dit heeft gezien. Achteraf bleek dat de theater- en feestzaal 'Ware Vrienden' afgebroken werd, en zo overal wat ratten zijn binnengeraakt." (3)
* "Ook in die tijd kon je in het restaurant nog een menu eten aan 100 fr. Dat menu bestond uit soep als voorgerecht, gevolgd door wiener schnitzel met Blackwellsaus en frietjes, en afgerond met een dame blanche." (3)
* "In 1982 hebben de eigenaars van het Europhotel beslist de zaak te sluiten, na het 20 jaar gerund te hebben. Dit deden ze omwille van gezondheidsredenen, de nieuwe wetgeving rond brandveiligheid en problemen met de brouwerij. Hun kinderen konden wegens omstandigheden de zaak niet overnemen, en zo kwam een einde aan het Europhotel op de Hasseltse Grote Markt." (3)