Ten zuiden van De Bonte Koe hield Jozef Thys, de Kromme Jozef, in een sindsdien afgebroken huis van de stad, tot in het midden van de 19de eeuw een bijzondere gemengde lagere school voor betalende leerlingen. Van de stad ontving hij een kleine toelage voor het houden van een avondschool voor volwassenen. Zijn vrouw leidde een weinig bevolkte bewaarschool. Stipt om tien uur in de voormiddag bracht zij haar echtgenoot een borrel ‘Hasseltse’ met een broodkantje. Jozef Thys was een ontwikkeld en energiek man, maar hij was niet goed te been. Om orde en tucht te handhaven, bediende hij zich desnoods van een stok die zo lang was als een hengelroede, om daarmee vanaf zijn lessenaar zijn jeugdig publiek voelbare vermaningen te geven. Naast een degelijk onderwijs gaf hij zijn leerlingen ook christelijke opvoeding. In taalkennis en dichterlijk talent overtrof hij de volksdichter Vandenryken; zijn jaarschriften en jubeldichten vielen in de smaak van het volk. Zijn kinderloos huwelijk vormde de aanleiding tot menige boertige scherts. De wijze man snoerde de spottersmond evenwel met een snedig vers: ’t Geen dat nu niet is / Dat kan toch soms nog komen: / Patrijzen in de beek, / En paling op de boomen…

Van Jozef Thys berust in het archief van de Rhetorica het handschrift van Mengelwerk in dichtstukken door P.J Thys, onderwijzer te Hasselt, een bundel gedichten. De aenhoudende prediker verscheen op pagina 198 van De Limburgse bijdragen 1912-1923. Jozef Thys werd in 1799 te Hasselt geboren, huwde met Gertrudis Vos en overleed in zijn geboortestad in 1860.

Na zijn dood werd zijn huis bewoond door schoenmaker Schouterden; daarna door herbergier Stas Thys, vader van politieagent Jan-Antoon Thys, die tot 4 augustus 1914 in het stadsmuseum aan de overkant van het plein woonde. Vanaf die datum diende hij onder de wapens te gaan. Zijn vrouw overleed in hun woning in 1918.

Uit: Hasselt intra muros (1989), p. 234.