Omstreeks 1952 trachtten drie pioniers Albert Luyckx, Jef Smeets en Jos Hermans in Spalbeek een nieuwe jeugdbeweging voor de studerende jeugd op de been te brengen. Hun eerste pogingen verzandden evenwel omwille van een totaal gebrek aan belangstelling. 

Twee jaar nadien nam Albert Claes onder impuls van pastoor Boonen een tweede initiatief, ditmaal met succes. Er werd gestart met vijftien leden. Toen vijf jaar later aangesloten werd bij de landelijke K.S.A.-organisatie, was het ledenaantal inmiddels opgelopen tot vijftig jongeren.

Aanvankelijk vonden de vergaderingen plaats in een lokaal van het oud gemeentehuis, later in de eetzaal van de meisjesschool. Toen bleek dat ook hier de ruimte te krap toegemeten was, kreeg de K.S.A. twee lokalen in het gemeentehuis ter beschikking.

Onze studentenbeweging was op een onvoorwaardelijke discipline geschoeid. De jongens woonden de vergaderingen bij in uniform, de leiding eiste een onvoorwaardelijke tucht en hun optochten door de gemeente waren omzeggens militair gedrild. Bij de dagelijkse misvieringen waren de leden verplicht hun uniform te dragen, al werd er na enkele jaren overgeschakeld naar de gewone burgerkledij.

De beweging gaf periodisch haar eigen blad uit, gekend onder de naam "Demergolfjes". Zelfs de plaatselijke volleybalploeg Spavoc vond haar ontstaan in de schoot van de K.S.A.

De leiders trachtten hun jongens vooral bewust te maken van het leven in de natuur. Om die reden werd uitgekeken naar tenten en naar keukenmateriaal om het jaarlijkse kamp in optimale omstandigheden te laten plaatsvinden.

De huidige maatschappij evolueert evenwel zodanig snel dat het idealisme van de jongeren andere aantrekkingspolen vond. Wellicht kan een meer eigentijdse vormgeving opnieuw het vuur in de pan doen slaan.

Uit: Kermt & Spalbeek / Warm aanbevolen (2006), pp. 121-122.