Ferdinand Moens werd geboren te Hasselt op 15 mei 1896. Zijn ouders woonden in de toenmalige Nieuwstraat (nvdr: nr. 38). Hij deed uitstekende studies aan het Koninklijk Atheneum, waar hij de Gouden Medaille verwierf.

In 1914 ging hij als vrijwilliger naar het leger en in 1918 werd hij zwaar gewond. (Hij werd vereerd met het Vuurkruis, het Oorlogskruis met twee palmen en de Militaire medaille met palmen).

Na de oorlog studeerde hij verder in Luik, eerst een jaar wetenschappen aan het Collège St.-Servais en vervolgens aan de Universiteit. In 1926 behaalde hij het diploma van burgerlijk mijningenieur.

In 1925 vertrok hij naar Kongo in dienst van de 'Union Minière du Haut-Katanga'. Hij verbleef te Kaontwe en te Panda (fabriek van cheddiet) en stelde o.m. nieuwe installaties voor minerale extractie en het plaatsen van springstoffen in bedrijf. Terug in België werd hij onderdirecteur van de Poudrerie d'Arendonck. Van 1934 tot 1946 was hij werkzaam als ingenieur bij de Compagnie des Métaux d'Overpelt-Lommel en Corphalie bij Hoei. Gemobiliseerd in 1940, werd hij krijgsgevangen genomen en verbleef in het kamp van Eichstätt (Beieren). Na zijn vrijlating in 1942 kreeg hij de leiding over de zetel van Corphalie tot aan zijn overlijden op 6 maart 1949 in Ampsin (Hoei). Dr. Arnold Maes, die eerder ter sprake kwam, was zijn oom van moederszijde.

In 1934 was Ferdinand Moens een der stichters van de Koloniale Vereniging van Limburg en hij was een bijzonder actief lid.

Uit: Hasselaren overzee (1987), z.p.