In opdracht van het bisdom van Luik werd in Runkst in 1912 een nieuwe parochie gesticht onder de bescherming van Sint-Hubertus als hulpparochie van de Hasseltse Sint-Quintinus. De nieuwe oprichting werd omschreven door de spoorlijn van Hasselt-Diest, de grenzen van de gemeenten Kuringen en Sint-Lambrechts-Herk, de Hellebeemden en de Generaal Lemanstraat.

Datzelfde jaar nog werd priester W. Van Dijck door de Luikse bisschop monseigneur Rutten aangesteld tot de eerste parochieherder. Na enkele jaren drong de bouw van een nieuwe kerk zich op. Ingevolge vertraging opgelopen door de perikelen van de eerste wereldoorlog werd de nieuwbouw uiteindelijk aangevat in 1919. De Hasseltse pastoor-deken ging in 1921 over tot een voorlopige inzegening van de Sint-Hubertuskerk. De definitieve inwijding was in 1928 voorbehouden aan de Luikse kerkvorst Kerkhofs. Het daaropvolgende jaar liet de stadsoverheid de nieuwe kerk afzomen met een hekken. 

De volgende pastoors G. Clerckx, Luyckx, J. Moors (vanaf 1976), J. Jans en G. Robben zetten elk individueel hun stempel op het sociaal en pastoraal werk. Onder hun impuls en met de medewerking van de kapelaans Coenegrachts, Werneri, Thijs, Cuppens, Moors, Herbots, Cosemans, Vanheusden, Van Toor, Gorissen, Ascione, Hoogmartens, Honnay en Croes groeiden uiteenlopende initiatieven, waaronder de patronaatswerking voor jongeren, een vrouwengilde, een werkliedenbond, de bond van het H. Hart, de Eucharistische kruistocht en het Heilig uur. Tot in 1971 trok ieder jaar op sacramentsdag de processie door de straten van Runkst. 

De kerkruimte van Sint-Hubertus werd in de loop van de jaren verrijkt met een architecturaal decorum waaronder de brandglasramen van de Truidense R. Daniëls, de muurschilderingen van P. Nolens en het glaswerk van J. Vliegen.

Reeds in 1936 werd er gestart met een knapenkoor, dat na de oorlog uitgroeide tot het gemengd koor Sint-Hubertus voor mannen, vrouwen en kinderen.

Uit: Runkst ... warm aanbevolen (2001), p. 22.