Dit bronzen beeld kwam tot stand na een samenwerking tussen de kunstenaar Halemans en de uitvoerder E. Helde. Het kwam er op initiatief van het Van Veldeke Comité Hasselt en werd onthuld op 30 september 1928.

Hendrik van Veldeke was een middeleeuws dichter-minnestreel die omstreeks 1128 geboren werd op het goed Veldeke, op de grens Kermt-Spalbeek (Hasselt). De voormalige waterradmolen op de Demer, gelegen aan de Lummense Kiezel, wordt vandaar ook wel eens 'Veldekemolen' genoemd. Deze molen heeft een grote historische waarde en moest in 1917 verbouwd worden omdat hij na een brand zwaar beschadigd werd. Op de gedenksteen in de voorgevel kan men nog de volgende tekst lezen: 'Aan Hendrik van Veldeke, Vader der Nederlandse dichters'.

Van Veldeke wordt beschouwd als de grondlegger van de Nederlandse letterkunde. Hij is de oudste, bij naam gekende, dichter die voor het eerst in het Diets schreef. Tot zijn belangrijkste werken behoren: de levensbeschrijving van Sint-Servaas die rond 1170 bisschop van Maastricht was (opgedragen aan gravin Agnes van Loon), de Eneïde (een bewerking van het klassieke heldenepos 'Aeneis') en een 30-tal hoofse minneliederen in het Limburgse dialect.

Tot op de dag van vandaag zijn zowel zijn exacte sterfdatum als zijn laatste rustplaats niet gekend.

Uit: Beelden in Hasselt (s.d)

De steen waarop van Veldeke gezeten is, zou een zwerfsteen of ezelsteen zijn.