In 1711 had Hasselt echter weer een stadsdrukker. Petrus Van Langenacker (1690-1746) had het plan opgevat om in Hasselt - naar het voorbeeld van Monsieur, Stravius en de anderen - een drukkerij te openen. Door een erfenis was hij niet geheel onbemiddeld, en op 21 juli 1711 verkocht hij het huis Den Hollandschen Tuyn in de Jodenstraat naast Den Gulden Put. Met de opbrengst van die verkoop kocht hij zich het nodige drukkersgerief.

Op 9 december 1711, net na zijn huwelijk, diende Van Langenacker een rekwest in met de vraag hem het drukkersprivilegie te verlenen, wat ook gebeurde. Van Langenacker vestigde zijn drukkerij in den Koning van Polen, een gehuurd pand op de Hasseltse Grote Markt naast het huis waar Monsieur vroeger zijn drukkerij had. In 1725 kocht hij het huis De Baert er net naast.

Petrus Van Langenacker verzorgde - zoals zovelen voor hem - vooral drukwerk van religieuze aard. In 1716 kreeg hij evenwel van Arnold Vrerix, een van de Hasseltse burgemeesters, de opdracht om alle privilegiën, statuten en reglementen die voor de stad Hasselt belangrijk waren, te bundelen en te drukken. Arnold Vrerix zelf hield toezicht op het drukproces. Het resultaat, werd gedrukt in veertig exemplaren en was bedoeld om te worden geschonken aan de burgemeesters, de gemeenteraadsleden, de twaalfmannen en de pastoor van de Sint-Quintinusparochie. Het boek kon op felle kritiek rekenen van Lambert Caproens, de andere burgemeester, die beweerde dat er fouten in stonden, dat de teksten waren aangepast, en dat het drukwerk best verbrand kon worden.

Ondanks de aantijgingen en de heisa bleef Van Langenacker ook de volgende decennia in Hasselt aan de slag. Waarschijnlijk drukte hij nog tot in 1745 of 1746. Daarbij werkte hij geregeld samen met andere drukkers en boekhandelaars, bijvoorbeeld met Lambertus Bertus in Maastricht, Servatius Nöthen in Keulen of Joannes Paulus Robyns in Antwerpen.

De uit 1816 daterende publicatie Den Autaer enden Troon, Verdedigd tegen hunne Vyanden die op de titelpagina Petrus Van Langenacker als drukker vermeldt, kan logischerwijs niet aan hem worden toegeschreven.

Uit: Drukkend Hasselt (2003), pp. 7-8.