De Roode Leeuw werd in 1792 bij De Ketel gevoegd en tot een volwaardig rentenierhuis omgebouwd.

Reeds bij de aanvang van de 16de eeuw was Die Roode Lew een bekende herberg, waarvan Lode van Beverst de eigenaar en waard was. Jan Hansen was dat in 1577 en aan het einde van de 16de eeuw behoorde De Roode Leeuwe toe aan meester Henrick Duyfkens, licentiaet inder Godtheyt, deecken ende pastoor tot Hasselt, die het in 1600 voor 42 gulden per jaar aan Merten Briers verkocht. Van Briers ging het in 1638 over naar Cornelis Cannaerts, vervolgens naar Frans Goessens, de eigenaar van De Valck. Goessens verkocht het in 1643 voor 96 gulden jaarlijks aan Aert Huysmans, wiens dochter Anna het in 1677 voor 101 gulden per jaar aan Rener Raeymaekers-Claes verkocht. Van laatstgenoemde ging het over naar zijn zwakzinnige dochter Anna. Haar voogden, Lambert Marckelbach en Arnold Vaesen, verhuurden het voor 60 gulden aan de buurman uit De Ketel. Omdat het huis bouwvallig was en de herstellingswerken te hoog zouden oplopen, vroegen zij de toelating om het voor 500 gulden en de lasten aan de buurman te verkopen. Het werd echter publiek verkocht aan Peter Nolens-Thoelen, wiens weduwe het tot 1681 bewoonde. Het heette toen Den Blauwen Leuw.

Drie kwart eeuw later blijkt de Libotton de eigenaar van het huis te zijn geweest. Na hem kwam het in het bezit van Gerard-Gaspar Briers. Het was deze eigenaar die De Leeuw en De Ketel samenvoegde, waardoor de eerste huisnaam verloren ging; alleen de tweede naam bleef behouden.

Uit: Hasselt intra muros (1989),  pp. 108-109.