Wellecom behoorde eveneens toe aan Victor Stellingwerff. Hij woonde er zelf in het laatste kwart van de 19de eeuw, waarna hij het verhuurde aan Constant Vanderstraeten, koster van de hoofdkerk.

In 1683 werd het door Geertrui Vestiens verkocht aan Gisbertus Lemmens-Ooms, van wie het overging naar Maria Scholteden, tweede vrouw van Gisbertus Lemmens. Vervolgens kwam het in het bezit van Maria Vandersmissen, van wie Paulus Stes het erfde. Op 15 januari 1700 wordt dit huis in het gichtregister vermeld: Wellecom in de Ridderstraet omtrent het Hemelryck, reg. borgemeester Ambrosy en Van Weddingen, verkocht aan Geertrui Vestiens relicta Jacob Charlier. De foutieve aanduiding 'in de Ridderstraet' is te wijten aan de verstrooidheid van de secretaris van de schepenbank. De naam Ridderstraet was immers reeds lang aan de Coetelstraet gegeven, zodat de hypothese dat het hier besproken gedeelte van de persoenstraete een tijdlang 'Ridderstraat' zou hebben geheten, wordt uitgesloten. De koopster bedong in de verkoopakte dat men de kleine keuken en de stal zou afbreken en vervangen door een hoven (lees 'oven') voor het bakken van potten en ander aardewerk. Van Vestiens ging Wellecom over naar het begijntje Coninx. Joês Ooms en zijn twee zusters erfden het van haar. Op 31 juli 1766 stonden Joês Ooms en Mathijs Lemmens-Ooms hun derde deel voor 200 gulden elk af aan hun zwager Christiaan Frissen-Ooms. Van Frissen ging het over naar Jan Vissers. De kinderen Vissers verkochten het op 2 december 1782 voor 1150 gulden en de lasten aan Paulus Thys-Vandersmissen, grootvader van de echtgenote van Victor Stellingwerff, die eerst schrijnwerker was en later een zaak in wijn en koloniale waren dreef. Hij liet zijn lemen huis van steen verbouwen en richtte de bovengenoemde schuur en stal in tot magazijn. Aan dat gebouw was ook nog een tuin verbonden, met een toegang aan de straat. Op 24 september 1789 kocht Paulus Thys dit tuintje voor 400 gulden van Anna Van Weddingen, weduwe van oud-burgemeester Claes, waarna het bij de tuin van de Wellecom werd gevoegd.

Uit: Hasselt intra muros (1989), p. 331.