Aan het begin van de Tweede Wereldoorlog werden in Kuringen de hevigste gevechten verwacht rond het kanaal. Aan weerszijden werd een zone van drie kilometer vrijgemaakt om de bewegingen van het Belgische leger niet te hinderen. Ook elders werd duidelijk dat er gevochten zou worden: er werden loopgraven aangelegd, barakken werden gebouwd.

In de omgeving van het kasteel van Goetsbloets werd een klein dorp neergezet en op de boerderij Aldenhoven werd een veldkeuken geïnstalleerd. Het afweergeschut werd opgesteld op het Hoogveld. Dat geschut wekte op 10 mei 1940 de Kuringenaren al voor de dageraad. Zij vluchtten in paniek, half aangekleed of in nachtgewaad, de straat op en zagen de Duitse vliegtuigen naar het westen vliegen. Het Kuringse luchtafweergeschut kon geen enkel toestel neerhalen, zelfs niet raken. De dorpsgenoten troepten samen uit angst en onmacht. Maar in de loop van de dag vlogen steeds minder vliegtuigen het dorp en sommige boeren vertrokken al weer naar het veld, om aardappelen te planten. Een luide knal schrok hen echter op en in de verte zagen ze een grote rookpluim. Mensen liepen op hen toe: "Ze hebben de brug opgeblazen". (...)

 
Uit: Kuringen Sint-Jansheide Schimpen Tuilt Stokrooie / Warm aanbevolen, pp. 21-22.