Dit huis wordt in Hasselt-Jadis gesitueerd aan de Kapelstraat naast Den Mortier. Eigenlijk was het gelegen achter De Kleyne Mortier, met welke woning het later zou worden verbonden. Omdat zijn voorgevel en de ingang in feite naar Den Dries stonden gekeerd, situeren de gichtregisters en de notariële verkoopsakten het aan de Maagdendries. Van in de Kapelstraat was het huis overigens te zien. Toegang tot St.-Eloy was evenwel mogelijk langs de ingang van het college der augustijnen. Uit: Hasselt intra muros (1989), p. 169.

Dit pand, gelegen achter De Kleinen Mortier aan de Kapelstraat, was met de voorgevel en met zijn ingang naar het westen georiënteerd. Het was gescheiden van Den Dries door een tuintje met doorgangsweg, dat in de 18de eeuw toebehoorde aan Maria Farcis, echtgenote van Antoon Gielen, eigenares van Den Mortier. Op folio 17 verso van gichtregister 270 dd. 7 november 1765 wordt de ligging van dit huis exact omschreven: Sint-Eloy gelegen achter den Mortier op den Dries, van Ludovicus Knapen, reg. het hofken der Augustynen en de straet den dries van voor.

Het huis heeft diverse eigenaars gehad: Rudolf Heymans, Christiaan Smeets, Helena Smeets, Petrus Vanstraelen, Jan Kellens en de augustijnen. Deze laatsten kregen het in hun bezit omdat Kellens hun de zware rente niet betaalde. Op 16 mei 1774 verkochten de augustijnen het huis aan Lambert Wissels. Notaris Dionijs Dewinghe zegt in de verkoopakte dat het aan de Maagdendries gelegen is. In de huurakte die notaris Op den Dries op 9 september 1772 voor Petrus Vanstraelen opstelde ten behoeve van de smid Joês Persoons, staat dat het huis gelegen is aan Den Dries, naast Den Mortier van Adriaan Ridderbeecks. In 1875 werd het huis publiek verkocht door de kinderen van Jozef Ridderbeecks, samen met de eerste twee huizen aan de zuidkant van de Diesterstraat (nvdr: De Gasthuyskerck, Gasthuys van Sinte-Maria-Magdalena). Toen werd het bewoond door rechter Barthels, die later voorzitter is geworden van de rechtbank te Tongeren; hij was de zoon van advocaat Barthels, die in het naburig hoekhuis is overleden.

Uit: Hasselt intra muros (1989), pp. 280-281.