Ernestus Johannes Maria Kamil Vanvoorden werd geboren in 1893 in Hasselt als jongste zoon van landbouwer Jan Maria Alphonse (Hasselt 1853-1939) en van Maria Rosalia Missotten (Hasselt 1854-1895). Ernest had nog drie broers en vier zussen. Het gezin woonde aan de Groenplaats en later in de Stationstraat nr. 21. Zijn broer Emile (Hasselt 1889-1955), Garde Civique en archivaris bij het provinciebestuur Limburg, trouwde in 1913 met Juliana Durwael (Stevoort 1891-Hasselt 1974). Edgard (°1891), ook een broer, die schrijnwerker was, trouwde in 1922 met Irma Elisa Vanwelkenhuysen (°1893). Zij was de jongste zus van Victor Vanwelkenhuyzen (°1886) die in 1918 sneuvelde in Beveren-aan-de-IJzer.

In 1913 werd Ernest als soldaat-milicien opgeroepen voor zijn verplichte legerdienst bij het 11de Linieregiment dat zijn standplaats had in Hasselt. Hij was er ziekenverpleger. Op 28 september 1918 begon het eindoffensief. Het regiment rukte op naar Stadenberg (Staden). Bij de gevechten werd Ernest door een kogel geraakt. Hij werd opgenomen in het militair hospitaal l’Océan in De Panne waar hij op 12 oktober 1918 om 23.30 uur overleed. Oorspronkelijk begraven in De Panne werd hij op 16 oktober 1921 herbegraven op het ereperk op het Oud Kerkhof aan de Kempische Steenweg.