In het midden van de zevende eeuw kwam Gillis (Egidius) vanuit zijn geboortestad Athene zich vestigen in de bosrijke gebieden rond Nîmes om er een leven als kluizenaar te leiden. Circa 680 na Christus stichtte hij tussen Arles en Nîmes een klooster van Benedictijnen. Hij overleed op 1 september in het jaar 721 na Christus. Zijn kerkelijke feestdag werd dan ook vastgelegd op 1 september. Zijn begraafplaats in Saint-Gilles-de-Gard werd een van de drukst bezochte bedevaartplaatsen van de middeleeuwse christenheid. Deze grote volksheilige wordt vereerd als de beschermer en genezer van kinderen die lijden aan de stuipen en aan de vallende ziekte. Volwassenen die gekweld worden door onrust en zenuwkwalen doen eveneens beroep op zijn hulp.

In 1862 bekwam pastoor Duchateau een relikwie van de heilige en liet hij ook een beeld van de weldoener in de kerk plaatsen. Vanaf dat jaar werd er druk "gebeeweegd" (beeweegen = een gebedsweg doen) naar Wimmertingen en verwierf het dorp bekendheid als bedevaartsoord. In meer recente tijden werden in de meeste Limburgse kerken de Sint-Gillisdagen van eind augustus/begin september op affiches aangekondigd. Vanaf 1 tot 10 september werd de jaarlijkse bedevaart georganiseerd.

De noveendagen werden gespreid over de vier zondagen van de maand september. De kerk bewaart een register waarin de namen staan opgetekend van diegenen die zich ieder jaar opnieuw laten inschrijven in de broederschap. Hierin zijn tal van namen opgenomen van vereerders uit Wimmertingen zelf en uit de omliggende parochies. Bedevaarders uit andere provincies zijn evenzeer vertegenwoordigd. Velen onder hen getuigen dat zij door een noveengebed en sterk vertrouwen daadwerkelijke hulp van de heilige mochten ondervinden. Zowel kinderen als volwassenen worden door de parochiepriester in de noveenperiode na de mis gezegend.

In de tweede helft van de twintigste eeuw konden bedevaarders in de parochiekerk een medaille bekomen waar op de voorzijde de baardige langharige Gillis een door een pijl getroffen hinde in zijn armen beschermt.

Uit: Wimmertingen / Warm aanbevolen (2009), pp. 13-14.