De mobilisatie van 1939 bracht met zich mee dat er zevenhonderd Belgische soldaten van het vierde linieregiment uit Brugge in ons dorpje werden ingekwartierd. De generale staf nam zijn intrek op het kasteel, de soldaten vonden onderdak in de pastorij, in de meisjesschool en bij de burgers. De hartelijke verstandhouding tussen de bevolking en de logeurs leidde na de oorlog tot de oprichting van een vriendenkring.

Bij de Duitse inval van 10 mei 1940 trokken duizenden vluchtelingen en inwoners van het dorp richting Alken. In de vroege morgen van 12 mei werd Jules Gerrits van de Sint-Antoniushoeve op het Herbroek getroffen door een verdwaalde kogel. Dankzij de zorgen van juffrouw Inès de Grady, verpleegster van opleiding, ontsnapte hij aan de dood. Uit dank voor zijn herstel bouwde hij in 1941 de kapel van Onze-Lieve-Vrouw van Zeven Smarten. Op 14 mei verschenen de eerste Duitse soldaten. Zij werden gedurende vier nachten ingekwartierd bij de bevolking. In het voorjaar van 1943 werden jonge mannen opgeroepen om in Duitsland voor de bezetter te gaan werken. De meesten gaven gehoor aan de oproep, anderen doken onder.

Op paaszaterdag 1944 werd de stationsbuurt van Hasselt zwaar gebombardeerd door de geallieerden. Begin november van dat jaar viel er een V1 op de Kapelstraat in Hasselt. De Duitse bezetter hield aanhoudend razzia's in de stad. Vele Hasselaren ontvluchtten de stad en vonden ondermeer in Wimmertingen een gastvrij onderkomen. Een dolende vliegende bom sloeg een krater op de Hoogbrug, niet zover van de boerderij Clerinx. Gelukkig vielen er geen slachtoffers.

In de morgen van donderdag 6 september 1944 trok een sliert camions, jeeps, kanonnen en tanks van het Canadees leger (1) langs de Grootstraat (nvdr: Alken) in de richting van Hasselt. Iedereen liep de straat op en juichte de bevrijders toe. De definitieve vrede liet nog op zich wachten tot 8 mei 1945.

Uit: Wimmertingen / Warm aanbevolen (2009), p. 76.