Dit hoekhuis met de Walputstraat en de ernaastliggende woning werden in het laatst kwart van de 18de eeuw (nvdr: 1784) door meester-metselaar Joannes Sprengel gebouwd. Zijn zoon Dionijs verkocht, door bemiddeling van notaris Godfried Goetsbloets, op 19 maart 1787 het hoekhuis voor 8100 gulden aan advocaat Willem Wagemans, zoon van oud-burgemeester Gerard Wagemans, meester van de keizerlijke posterijen. De aangrenzende percelen waren: de tuin van De Roode Poort aan de Schrijnwerkersstraat (eigendom van weduwe Jans), de Walputstraat en (links) het huis van de verkoper. Dit hoekhuis moest het water blijven afvoeren van het buurhuis, dat in het bezit bleef van de familie Sprengel. De kleindochter van Willem Wagemans huwde met Armand Roelants, die er ruim een halve eeuw heeft gewoond. Het tweede huis in de rij werd op 15 april 1787 door Sprengel voor een derde termijn verhuurd aan Dr. Joês Vos. Het werd in 1804 verkocht aan Nikolaas-Franciscus Sallez, een vrome priester die de miraculeuze hostie van Herkenrode in bewaring had gehouden. Sallez overleed in dit huis anno 1819 in de leeftijd van 77 jaar.

Op 23 september 1804 kreeg kapelaan Vanderlocht (nvdr: Godfried Vanderlocht was kapelaan van 1802 tot 1827. Hij werd in 1768 in Hasselt geboren en overleed er, slechts 59 jaar oud) de opdracht het kostbare relikwie discreet uit de woning van priester Sallez naar de kerk van het Begijnhof over te brengen. De dag daarna werd het h. Sacrament van Mirakel met buitengewone luister naar de hoofdkerk overgebracht door Jan-Evangelist de Zaepfel, bisschop van Luik (nvdr: de Zaepfel werd geboren in Dambach op 3 december 1736 en stierf in Luik op 17 oktober 1808).

Na priester Sallez werd het huis bewoond door Lambert-Jan Wauters, de roeie Wauters, neef van kanunnik Wauters uit Den Regenboog aan de Nieuwstraat en broer van Marie-Anne Wauters, echtgenote van ridder Willem de Corswarem van de Maastrichterstraat. Deze verstokte vrijgezel woonde alleen in het huis; de weduwe Craeybeckx (Craybex) uit De Bonte Koe deed het huishouden.

Dit huis en het voorgaande werden beide opgenomen in het scholencomplex van de ursulinen.

Uit: Hasselt intra muros (1989), pp. 245 & 233.