Het huis bevond zich op de Botermarkt (nvdr: nr. 2). Het werd rond 1985 door het Openluchtmuseum Bokrijk afgebroken om deel uit te maken van het project 'De Oude Stad'. Van deze wederopbouw werd afgezien.

Het was een breed huis met twee verdiepingen die in de voorgevel uitkraagden. De achtergevel was niet voorzien van overkragingen. De hoge tweede verdieping bevatte een woon- en zolderverdieping. Ze kraagde uit op moerbalken die door geprofileerde S-vormige consoles ondersteund werden. Ook de eerste verdieping kraagde waarschijnlijk over de benedengevel uit. In de eerste helft van de twintigste eeuw echter werd de benedengevel vernieuwd. Het vakwerkhuis was breder dan de structuur die in 1985 bewaard gebleven was. De pengaten in de linkse wandstijlen wijzen op een bredere gevel te vergelijken met die van het Hooghuis. Let op de borstwering van de verdiepingen: twee rijen Sint-Andrieskruisen die van elkaar gescheiden zijn door tussenstijltjes zijn structureel in het stijl- en regelwerk van de gevel verwerkt. Merkwaardige gesloten gevelpartijen van de tweede verdieping met ruitvormige patronen met ingebouwde Sint-Andrieskruisen.

Voor de datering zijn er geen absolute gegevens: de geprofileerde S-vormige consoles komen op het einde van de zestiende of het begin van de zeventiende eeuw voor het eerst voor. Ze blijven in de mode tot het midden van de zeventiende eeuw. De kruisschoren met dwarsregel zijn voor de gesloten gevelpartijen al bekend in de vroege zestiende eeuw. De ingewikkelde ruitvormige vakwerkstructuren met ingebouwde Sint-Andrieskruisen zijn voor Vlaanderen uniek. We hebben er geen absolute datum voor in Hasselt. Slechts in het huis de Pelicaen komt het motief één keer voor in een gevel die vermoedelijk in de tweede helft van de zestiende eeuw werd gebouwd. Het is in ieder geval een gesofisticeerde en complexere vorm dan de gewonen Sint-Andrieskruisen. Dit wil nog niet zeggen dat zij daarom van latere datum zijn dan de gewone Sint-Andrieskruisen. Het kan evenzeer een modieuze trend zijn geweest in de tweede helft of op het einde van de zestiende eeuw waarna men naar een stijlversobering terugkeert ca. 1659 ('t Sweert), misschien omwille van de hoge kosten die met het ingewikkelder werk gepaard gingen. De sterk geprofileerde consoles onder de uitkragende moerbalken verwijzen dan weer naar de zeventiende eeuw. Wellicht kan men het huis op het einde van de zestiende of in de vroege zeventiende eeuw situeren. 

Uit: Hasselt, een parel van historische vakwerkbouw, p. 8.