Zoals in alle gemeenten hier te lande groeide ook in Wimmertingen de grote kermis uit de kerkmis, de jaarlijkse herinnering aan de eerste kerkwijding. De nieuwe kerk van Wimmertingen, waarvan Onze-Lieve-Vrouw de beschermvrouwe was, werd op 7 juli 1631 plechtig ingewijd door de Luikse suffragaan Tilman de Graes. Dit gebeuren wordt ieder jaar herdacht op de zondag van de week van 7 juli.

In de eerste helft van de twintigste eeuw was de grote zomerkermis een waar feest waaraan het hele dorp deelnam. De attracties stonden opgesteld langs de Luikersteenweg: in de weide langs de herberg van Jef Bas, aan de poel (de woning Cartenstadt), bij het kasteel en aan de tramstatie. Twee volle dagen konden de kinderen zich uitleven op de rups of aan de zwikken, terwijl de volwassenen bleven plakken aan de schietkraam of aan de loterijkraam. De inwoners slenterden langs de steenweg van de ene attractie naar de volgende. Feestvierders van buiten de gemeente konden hun fietsen stallen aan herkenbare standplaatsen. Dient het gezegd dat op die dagen het bier in de drankgelegenheden van Hermans-Moors, Mommen, Hermans, Bas en Driesmans rijkelijk over de toog vloeide. 's Avonds versleten de dorpelingen hun schoenzolen op de dansvloer op het meeslepend ritme van een trekharmonica of van een orkestje met beperkte bezetting.

De maandag na kermiszondag droeg de pastoor een mis op voor overledenen van de parochie en werden hun graven gezegend. Het resterend gedeelte van de dag werden de emoties opnieuw weggespoeld aan de toog.

Op zondagnamiddag werd in de weide naast het kasteel de traditionele voetbalmatch uitgevochten tussen de oude gloriën van de groene mat en de jonge kadetten die het groen nog achter de oren hadden. Ook wielerwedstrijden maakten deel uit van het vermaak. Eerst werden er koersen ingericht voor al wie zich geroepen voelde een vehikel te beklimmen. Later ging het over op officiële competities waaraan enkel nieuwelingen mochten deelnemen. Een markant figuur die gelinkt blijft aan deze kermismaandag is Florent Bas. Hij nam eerst deel als echte deelnemer aan de wielerwedstrijden. Later stal hij de show als trotse berijder van een drie-fiets-hoof vehikel, zelf in elkaar geknutseld.

Zij die de drukte van het kermisgebeuren liever ontweken nodigden die dag familieleden uit aan de koffietafel op een stuk Limburgse vlaai of op het avondmaal met gemarineerde kip of konijn. Vanaf de zeventiger jaren sloeg het ontspanningsleven nieuwe wegen in.

Nieuwe media als de televisie vonden toegang tot de huiskamer en brachten het traditionele gemeenschapsleven een zware slag toe. Het individualisme vierde hoogtij. De zo gemoedelijke volkskermis bloedde langzaam dood. Even nog leek de sfeer van vroeger te herleven. Weer stonden er kraampjes bij de kerk en werden attracties opgetimmerd op de speelplaats van de school. De barbecues van de Chiro kenden enige tijd succes, daarna die van de Wimbertvrienden. De tijd van weleer was voor altijd voorbij. Alleen een frietkraam aan de kerk zorgt nu nog voor een beetje kermissfeer.

Wimmertingen kende ook zijn winterkermis. Deze kleine kermis werd gevierd naar aanleiding van het feest van Sint-Niklaas, de nieuwe patroonheilige van de parochie. Vandaag wordt alleen in de zondagsmis van de week van 6 december nog enige aandacht besteed aan de heilige die zijn naam schonk aan de kerk. Het Sint-Niklaaskoor luistert de viering op met aangepaste liederen. Tegen het eind van de misviering brengt de kindervriend zelf in de kerk een bezoek aan de kleintjes.

Uit: Wimmertingen / Warm aanbevolen, pp. 66-68.