In de arduinen sluitsteen boven de toegangsdeur prijkte een zon als huisembleem. In de linkerlijst van de toegangspoort was op manshoogte, achter een vensterluik, een arduinsteen aangebracht; daarop kwamen een posthoorn, het jaartal 1759 en de woorden ‘boîte aux lettres’ voor, een onweerlegbare aanwijzing dat in dit huis ooit de dienst der posterijen was ondergebracht. Onder het keizerlijk bestuur van Oostenrijk was Gerard Wagemans postdirecteur. Zijn weduwe nam dit ambt waar tijdens de Franse Republiek. Haar zoon werd voor deze bediening onwaardig geacht, en Gerard-Godfried-Nikolaas Vannes kreeg de aanstelling; hij nam het ambt waar tijdens het Franse Keizerrijk en de eerste tien jaren van het Nederlands bewind. In de tweede helft van de 19^de eeuw was Theodoor de Corswarem postontvanger. Deze vrijgezel woonde, samen met zijn ongehuwde broer Frans (nvdr: conducteur van Bruggen en Wegen) en zijn zusters Maria en Theresia, in De Zon. Hun broer Petrus-Jos-Henricus, die eveneens ongehuwd was en enkele jaren bij hen inwoonde, verliet Hasselt toen hij 25 jaar was en trad in september 1846 in dienst van de koning van Frankrijk, nadat hij op 16 september voor notaris Gerard Vaesen zijn testament had opgesteld. De postontvanger werd in 1850 bevorderd tot directeur van de posterijen voor de provincies Limburg, Luik en Luxemburg.

In het begin van de 20^ste eeuw was De Zon de eigendom van de familie Briers.

Uit: Hasselt intra muros, p. 233.