De parochie Stokrooie bood al in de negentiende eeuw onderwijs aan. Dat gebeurde door de pastoor of, zoals ook in Kuringen, door de koster. Ook hier stuurden enkel rijke ouders hun kinderen naar school. In 1870 werden de gemeenten door de wet verplicht onderwijs in te richten en daarom kreeg ook Stokrooie een eigen gemeenteschool. De parochieschool bleef intussen bestaan.

Na 1870 bouwde de gemeente haar eerste klaslokalen, aangevuld met een lokaal dat dienst deed als gemeentehuis. Tijdens de Tweede Wereldoorlog verwoestte een bom de school volledig. De leerlingen schuilden intussen in de kelder van de familie Leus, vlak naast de school. Het onderwijs vond daarna plaats in oude barakken van het Belgisch leger. Op de plaats van die barakken heeft vandaag de parochieschool haar eetzaal en overdekte speelplaats, 'langs het beekske'. Na de oorlog bouwde de gemeente een nieuwe school.

In de pastorij was intussen ook een parochieschool voor meisjes ingericht, vanaf omstreeks 1860-1870. Koster Charel Vanuittrecht gaf er nog zonder diploma les. Later verhuisde de parochie de school naar een gebouwtje tegenover de gemeenteschool, in de Kapelstraat. Juffrouw Irène Leus stond daar in de enige kleuterklas. Op 16 september 1939 opende de parochie een aanneembare school voor kleuteronderwijs en lager meisjesonderwijs. De twee eerste leerkrachten, juffrouw Buekers en juffrouw Paula Beckers, werkten er onbezoldigd. Paula Beckers werd in 1943 hoofd van de school en dat zou ze tot 1972 blijven. In 1944 kwam ook Mathilde Deveux, echtgenote van meester Hendrik Swennen, in dienst. Pas op 23 september 1946 werd deze oprichting door het gemeentebestuur aanvaard. Onder stimulans van pastoor Cardinaels, de man die in de school en de parochie streng in de hand hield, werd de parochieschool daarna een gesubsidieerde school voor meisjes. Cardinaels verstuurde over heel Vlaanderen bovendien bedelbrieven en uiteindelijk konden er nieuwe klaslokalen en een parochiezaal, tegelijk ook turnzaal, gebouwd worden. Cardinaels hield van zijn bedelactie een minutieuze boekhouding bij, tot op de centiem nauwkeurig. Of dat er voor iets tussen zit dat de zegswijze 'zo helder als de klater van Stokrooie' is ontstaan, weten we niet. Een klater is namelijk het houten bakje met een stok, dat gebruikt werd voor de omhalingen in de kerk. Stokrooie stond er blijkbaar om bekend dat er niet veel in die klater terechtkwam. De opvolger van Cardinaels, pastoor Cochet, stelde de meisjesschool in 1969 open voor jongens.

Vanaf het schooljaar 1970-1971 werd de parochieschool een echte gemengde school, vanaf 1972 onder leiding van Jozef Jamers. Het stijgende aantal leerlingen dwong de school om noodlokalen op de speelplaats te zetten.

De gemeenteschool had intussen te kampen met een leerlingentekort. Door het succes van de parochieschool moest de gemeente haar eigen school overdragen aan de staatsschool van Kuringen. Dat gebeurde net voor de administratieve fusie van de gemeenten in 1971. De gebouwen werden door de gemeente aan de staat verkocht. De gemeentelijke diensten werden tijdelijk ondergebracht in de verbouwde kapel en later in een oud gebouw naast de oude pastorij. De oude klaslokalen verkommerden gedurende jaren. Pastoor Cochet en schoolhoofd Jamers wilden de lokalen ter beschikking stellen van de parochieschool. Hun pogingen mislukten. Pas na de fusie met Hasselt en onder het burgemeesterschap van Paul Meyers, kocht de stad Hasselt de gemeenteschool terug. Ze herstelde de lokalen en hield er één om een dorpsbibliotheek in te huisvesten. De andere lokalen van de vroegere gemeenteschool werden voor een symbolische frank aan de parochieschool verkocht. Na de teloorgang van het gemeentelijk onderwijs, nam de gemengde school de taak volledig over voor het kleuter- en het lager onderwijs. Voor het middelbaar onderwijs is de jeugd van Stokrooie aangewezen op Hasselt, Stevoort, Lummen en Herk-de-Stad.

Uit: Kuringen Sint-Jansheide Schimpen Tuilt Stokrooie / Warm aanbevolen, pp. 75-77.