Joseph Hubertus Roosen werd geboren in 1869 in Hasselt als zoon van landbouwer en hovenier Ludovicus (Hasselt 1835-1891) en van Anna Barbara Achten (Hasselt 1837-1894). Het gezin woonde in Runkst.

Joseph werd net als zijn vader hovenier. In 1899 trouwde hij in Hasselt met Maria Eugenia Vancraybex (Hasselt 1874-1955). Het huwelijk werd gezegend met de geboorte van vier kinderen: Martha (Hasselt 1899-1980), Hubertina (Hasselt 1902-Vilvoorde 1975), Frans (Hasselt 1904-1964) en Jean (Hasselt 1905-Bilzen 1974). Het gezin woonde aan de Kempische Steenweg.

Tijdens de begindagen van de Eerste Wereldoorlog werd Joseph hardhandig aangepakt door de Duitsers die dachten dat hij een verzetsman was. Die Duitsers waren tijdens de nacht aan de deur komen kloppen en toen er niet vlug genoeg open werd gedaan, trapten ze de deur in, holden naar boven waar Joseph voor de ogen van zijn echtgenote en zijn kinderen onder doodsbedreigingen met onzachte hand van de trap werd geduwd. Dit feit had hem zodanig veel schrik aangejaagd dat hij een panische angst voor Duitsers had overgehouden. Op 3 oktober 1914 overleed hij in het psychiatrisch ziekenhuis Ziekeren in Sint-Truiden. Op 29 oktober 1914 werd Joseph in Hasselt begraven.