Polydoor Daniëls werd in 1845 in Diest geboren. Na zijn priesteropleiding in Sint-Truiden en Luik, werd hij tot priester gewijd in 1871. Daarna werkte hij als leraar in Huy en St. Roch. 

In 1876 werd Daniëls slotkapelaan van de baron van Vogelsanck. Samen met hem reisde hij naar Frankrijk, Italië en Duitsland. Daar bezocht hij musea en monumenten en raakte nog meer gefascineerd door de kunstwereld.

Hij begon met het schrijven van geschiedkundige opstellen die verschenen in tijdschriften. Hij was zelf medestichter van 't Daghet in den Oosten en L'Ancien Pays de Looz en werd lid van de Koninklijke Commissie voor Monumenten Limburg.

Wanneer de baron van Vogelsanck in 1904 stierf, werd Daniëls benoemd tot bestuurder van de broeders van Liefde in Hasselt en tot rector van het begijnhof. Hij nam zijn intrek in het poortgebouw. Hij kreeg hierdoor de bijnaam 'pastoorke van het begijnhof'.

Daniëls had een grote kennis over geschiedenis, schilderkunst, architectuur en muziek. Daarom besloot het stadsbestuur hem in 1909 aan te nemen als conservator en archivaris van het stadsmuseum. Hij werd ook voorzitter van de plaatselijke Geschied- en Oudheidkundige Kring. 

Polydoor Daniëls ging op rust in Hoeilaart waar hij overleed in 1944.