Arnold Maes, geboren aan de Botermarkt nr. 8 in Hasselt in 1854, haalde in Leuven zijn diploma van doctor in de natuurwetenschappen.

In 1877 ging hij op expeditie naar Afrika met de 'Association Internationale Africaine', een organisatie opgericht door Leopold II. Het organiseerde ontdekkingstochten in Midden-Afrika om onder andere de slavenhandel uit te roeien. De deelnemers van de eerste zending sloten een contract van vijf jaar. Maes verhuisde naar Brussel om de expeditie voor te bereiden. Hij kreeg de taak de etnologie in de verschillende Afrikaanse streken te bestuderen. Hij verdiepte zich daarom in literatuur over de plaatselijke dier- en plantkunde. In oktober vertrok het team in Oostende. De bedoeling was om met het stoomschip de 'Danube' het Tanganikameer te bereiken en daar een centrale post op te richten. In Port Elisabeth werd de reis verder gezet met een andere stoomboot de 'Kaffir'. In december 1877 kwam deze aan in Zanzibar. Daar ontmoetten de leden Stanley.

Doctor Maes schreef al zijn waarnemingen neer in een dagboek en in brieven. Maar Maes en andere expeditieleden werden getroffen door het noodlot. Begin 1878 maakte Arnold Maes een korte wandeling. Hij kwam vermoeid terug en had koorts, het gevolg van een zonnesteek. De volgende morgen was hij dood. Hij was 24 jaar. 

Maes' lichaam werd bijgezet op het kerkhof van de Franse katholieke missie. Zijn brieven werden gebundeld en door zijn broer uitgegeven in de boekenreeks van het Davidsfonds, nr. 23, 1879, onder de titel 'Reis naar Midden-Afrika'.